Whities in de chappa
Door: Lieke
Blijf op de hoogte en volg Lieke
17 December 2011 | Mozambique, Quelimane
Met mijn backpack op mijn rug lopend in de snikhete zon, zei ik tegen Marij dat ik blij zou zijn als ik in de chappa zou zitten. Nou, dat zul je mij niet snel meer horen zeggen! De chappa is hier het lokale openbaar vervoer, een mini busje.
Ondertussen hebben we met de chappa al heel wat kilometers afgelegd en heel wat pech langs de weg gehad. Tijdens onze rit van Vilanculo naar Beira hadden Marij en ik stoel nummer 17 en 18 in een chappa goed voor 16 personen. Normaal gesproken vertrekt de chappa op het moment dat ie vol is. En vol is dan ook echt vol! Ditmaal hadden wij een officiele zitplaats, wat dus best luxe is (ook al is het 1 zitplaats met zijn tweetjes). Kinderen worden via de achterklep ingeladen en opgestapeld, uitstappen moet via het raam, levende kippen worden in een plastic tasje onder de stoelen geschoven en babys worden bij ons op schoot gedropt. Zo’n rit is elke keer weer een belevenis! Zowel voor ons als voor de mensen hier. Zodra wij instappen wordt er gefluisterd dat er ‘ whities in de chappa’ zitten. Dat gebeurd niet vaak en is erg interessant. Soms ook om er en slaatje uit te slaan en ons extra om te laten rijden en meer geld te laten betalen. Gelukkig worden we steeds behendiger in afdingen en met gebarentaal ons verstaanbaar te maken. Dat portugees is nog niet makkelijk!
Zondag 4 december kwamen we aan in Maputo. Ondanks dat we hier vier jaar geleden ook geweest zijn, voelde het wel weer even als een cultuurshock. De geuren, kleuren, mensen, warmte, taal…, alles is vreemd en onwennig. Toch raken we ook al aardig gewend en zijn we de stad wat gaan verkennen. Ook al blijven we ook wel echte Hollanders. Wandeld richting de fish market hoorden we opeens een luide klap. Achter ons lag een mango op de grond. Nadat we alles hadden nagespeurd of iemand ons probeerde te bekogelen, bleek het ons toch het meest waarschijnlijk dat de mango uit de mangoboom boven ons hoofd was gevallen. Zuinige backpackers dat we zijn hebben we de mango meegenomen en op het strand opgepeuzelt.
Vanaf Maputo zijn we doorgereisd naar Tofo, een mooi plaatsje aan het strand. Hier hebben we vooral genoten van zon, zee, strand en niks doen. Ook zijn we een dagje het water op geweest op zoek naar de whale shark. Dit is de grootste/ langste vis ter wereld. Degene die wij hebben gezien was zo’n 8 meter, maar ze kunnen wel 15 meter lang worden. En daar heb ik mee gezwommen, op nog geen 50 centimeter afstand. Wat was dat gaaf en wat is dat beest monsterachtig groot! Terwijl hij rustig al etende heen en weer zwom, zwom ik daar gewoon naast!
Daarna vanaf Tofo op met de chappa naar Vilanculo. Even doorduwen, dan passen Marij en Lieke er ook nog bij, dicht op elkaar. Een slapend been is er niks bij, uiteindelijk voelde ik helemaal niks meer! In Vilanculo aangekomen was ik een beetje teleurgesteld. Ik had gehoopt op een mooi strand, maar zag bijna geen zandstrand en alleen maar rotsen. Hier zijn we erg om uitgelachen en de volgende dag is ons nogmaals het strand laten zien. Ditmaal een ‘ big beach’, oftewel: eb en vloed! Vilanculo is prachtig en vlakbij liggen ook de Bazaruto Archipelago, een groepje beschermde natuurgebied eilanden. Met een dhow (zeilboot) zijn we hier naartoe gevaren. De eilanden waren echt prachtig, hoewel ik de zeiltocht eigenlijk nog mooier vond. Helemaal toen de dolfijnen zich ook nog even lieten zien! Het snorkelen was erg mooi. Hoewel de stroom wel erg sterk was en de vissen mij dus vliegensvlug voorbij zwommen en ik voor mijn gevoel zo het hele eiland rond kon zwemmen.
Later hebben wij hier twee Zuid-Afrikanen leren kennen, die ons graag de rest van de Bazaruto Archipelago wilden laten zien. Zo back to basic als we tot nu toe gereisd hadden, zo luxe bleken de komende twee dagen te worden. De heren bleken nogal wat geld te hebben en met de speedboot werden wij opgehaald om de eilanden eens echt goed te verkennen. We hebben gesnorkeld, gegeten, gedronken, gezwommen en dat herhaalde zich elke keer weer. Twee dagen lang en dat gaat echt niet vervelen! Toen ook ik even kapitein van de speedboot mocht spelen, troffen wij op dat moment een dugon aan midden op zee. Een dugon wordt ook wel de elephant of the sea genoemd, een zeldzaam dier wat je niet snel zult spotten. En ik spotte hem dus ook niet! De dugon trof de speedboot en de motor en was daarna nergens meer te bekennen. So I'm a dugon killer now.. Het arme beest, ik heb er nog nachtmerries van.
Na twee dagen luxe en alles wat ons hartje begeerde, zijn we weer doorgereisd. De afstanden zijn hier onwijs lang. Dus we hebben twee dagen lang zo’n 10 uur in de chappa geplet gezeten. Van Vilanculo gingen we naar Beira en van Beira zijn we nu in Quelimane aangekomen. De hostels die we hier aantroffen, zijn niet de luxe die we de afgelopen twee dagen hadden meegemaakt. We zijn weer even met beide benen op de grond gezet. Terwijl ik mij afvroeg of de kamers ook per uur verhuurd zouden worden, vroeg Marij zich af of het plafond ‘s nachts naar beneden zou storten.
Hopelijk kan ik als ik de computer nog eens aanslinger wat foto’s op de site plaatsen. Want foto’s zeggen toch veel meer dan dit hele verhaal (he broeder! :p).
Ciao!
Liefs Lieke
Ondertussen hebben we met de chappa al heel wat kilometers afgelegd en heel wat pech langs de weg gehad. Tijdens onze rit van Vilanculo naar Beira hadden Marij en ik stoel nummer 17 en 18 in een chappa goed voor 16 personen. Normaal gesproken vertrekt de chappa op het moment dat ie vol is. En vol is dan ook echt vol! Ditmaal hadden wij een officiele zitplaats, wat dus best luxe is (ook al is het 1 zitplaats met zijn tweetjes). Kinderen worden via de achterklep ingeladen en opgestapeld, uitstappen moet via het raam, levende kippen worden in een plastic tasje onder de stoelen geschoven en babys worden bij ons op schoot gedropt. Zo’n rit is elke keer weer een belevenis! Zowel voor ons als voor de mensen hier. Zodra wij instappen wordt er gefluisterd dat er ‘ whities in de chappa’ zitten. Dat gebeurd niet vaak en is erg interessant. Soms ook om er en slaatje uit te slaan en ons extra om te laten rijden en meer geld te laten betalen. Gelukkig worden we steeds behendiger in afdingen en met gebarentaal ons verstaanbaar te maken. Dat portugees is nog niet makkelijk!
Zondag 4 december kwamen we aan in Maputo. Ondanks dat we hier vier jaar geleden ook geweest zijn, voelde het wel weer even als een cultuurshock. De geuren, kleuren, mensen, warmte, taal…, alles is vreemd en onwennig. Toch raken we ook al aardig gewend en zijn we de stad wat gaan verkennen. Ook al blijven we ook wel echte Hollanders. Wandeld richting de fish market hoorden we opeens een luide klap. Achter ons lag een mango op de grond. Nadat we alles hadden nagespeurd of iemand ons probeerde te bekogelen, bleek het ons toch het meest waarschijnlijk dat de mango uit de mangoboom boven ons hoofd was gevallen. Zuinige backpackers dat we zijn hebben we de mango meegenomen en op het strand opgepeuzelt.
Vanaf Maputo zijn we doorgereisd naar Tofo, een mooi plaatsje aan het strand. Hier hebben we vooral genoten van zon, zee, strand en niks doen. Ook zijn we een dagje het water op geweest op zoek naar de whale shark. Dit is de grootste/ langste vis ter wereld. Degene die wij hebben gezien was zo’n 8 meter, maar ze kunnen wel 15 meter lang worden. En daar heb ik mee gezwommen, op nog geen 50 centimeter afstand. Wat was dat gaaf en wat is dat beest monsterachtig groot! Terwijl hij rustig al etende heen en weer zwom, zwom ik daar gewoon naast!
Daarna vanaf Tofo op met de chappa naar Vilanculo. Even doorduwen, dan passen Marij en Lieke er ook nog bij, dicht op elkaar. Een slapend been is er niks bij, uiteindelijk voelde ik helemaal niks meer! In Vilanculo aangekomen was ik een beetje teleurgesteld. Ik had gehoopt op een mooi strand, maar zag bijna geen zandstrand en alleen maar rotsen. Hier zijn we erg om uitgelachen en de volgende dag is ons nogmaals het strand laten zien. Ditmaal een ‘ big beach’, oftewel: eb en vloed! Vilanculo is prachtig en vlakbij liggen ook de Bazaruto Archipelago, een groepje beschermde natuurgebied eilanden. Met een dhow (zeilboot) zijn we hier naartoe gevaren. De eilanden waren echt prachtig, hoewel ik de zeiltocht eigenlijk nog mooier vond. Helemaal toen de dolfijnen zich ook nog even lieten zien! Het snorkelen was erg mooi. Hoewel de stroom wel erg sterk was en de vissen mij dus vliegensvlug voorbij zwommen en ik voor mijn gevoel zo het hele eiland rond kon zwemmen.
Later hebben wij hier twee Zuid-Afrikanen leren kennen, die ons graag de rest van de Bazaruto Archipelago wilden laten zien. Zo back to basic als we tot nu toe gereisd hadden, zo luxe bleken de komende twee dagen te worden. De heren bleken nogal wat geld te hebben en met de speedboot werden wij opgehaald om de eilanden eens echt goed te verkennen. We hebben gesnorkeld, gegeten, gedronken, gezwommen en dat herhaalde zich elke keer weer. Twee dagen lang en dat gaat echt niet vervelen! Toen ook ik even kapitein van de speedboot mocht spelen, troffen wij op dat moment een dugon aan midden op zee. Een dugon wordt ook wel de elephant of the sea genoemd, een zeldzaam dier wat je niet snel zult spotten. En ik spotte hem dus ook niet! De dugon trof de speedboot en de motor en was daarna nergens meer te bekennen. So I'm a dugon killer now.. Het arme beest, ik heb er nog nachtmerries van.
Na twee dagen luxe en alles wat ons hartje begeerde, zijn we weer doorgereisd. De afstanden zijn hier onwijs lang. Dus we hebben twee dagen lang zo’n 10 uur in de chappa geplet gezeten. Van Vilanculo gingen we naar Beira en van Beira zijn we nu in Quelimane aangekomen. De hostels die we hier aantroffen, zijn niet de luxe die we de afgelopen twee dagen hadden meegemaakt. We zijn weer even met beide benen op de grond gezet. Terwijl ik mij afvroeg of de kamers ook per uur verhuurd zouden worden, vroeg Marij zich af of het plafond ‘s nachts naar beneden zou storten.
Hopelijk kan ik als ik de computer nog eens aanslinger wat foto’s op de site plaatsen. Want foto’s zeggen toch veel meer dan dit hele verhaal (he broeder! :p).
Ciao!
Liefs Lieke
-
17 December 2011 - 12:06
Broeder:
Je broeder heeft het hele verhaal wel gelezen hoor..! xxx -
17 December 2011 - 12:21
Lidy:
Krijg ik net een mail van WSPA over dierenleed, schrijf jij over je aanvaring met een dugon. Verder is het fijn weer wat van je te lezen.
xxx mama
p.s. is er voor mij ook plaats in zo´n chappa.:) -
17 December 2011 - 13:39
Mieke:
Wat weer een ervaringen en mooi momenten!! Leuk om te lezen! en zwemmen met een whale shark en dan ben ik al bang voor katten...( laat staan een whale shark van 8 tot 15 meter..... geweldig liek!
dikke kus -
17 December 2011 - 14:20
Noor:
Was alweer vergeten hoe leuk het was om je verhalen te lezen!
Maar zo te horen genieten jullie er van en vermaken jullie je daar nog wel even. Veel plezier :)
Liefs Noortje -
17 December 2011 - 16:39
Marjon:
Leuk om je belevenissen te lezen, de foto's maken je verhaal compleet. We hebben wel goede kapiteinen in de groep hoor, Miek in Medemblik en op de Vliet een gevaar voor alle vissers, Lee op de schuit vast onder een brug, en jij overtreft het weer ;)! Geniet lekker meiden X -
17 December 2011 - 18:38
Karel:
Wat mooi en wat een mooie verhalen. Volgende keer wil ik wel mee of in ieder geval ook die kant op -
17 December 2011 - 19:37
Linda:
Wat kan je toch mooi schrijven! Super om te lezen. Blijf vooral op deze site terugkomen om ons te verheerlijken met jullie ervaringen. Veel plezier daar nog! Kus -
17 December 2011 - 20:15
Afra:
terwijl wij de kerstboom optuigen zien we de zonnige plaatjes van jullie!
geniet er maar van, dikke zoen en groetjes van ons. -
17 December 2011 - 21:29
Yvette:
Jeetje, wat een verhaal, en wat een lef! zou echt nooit naast een 8 meter lange whale shark durven zwemmen. Echt super stoer! Maar juliie genieten volop en dat is mooi om te lezen! Veel liefs x -
17 December 2011 - 21:59
Nien:
Lieve liek
wat een heerlijk verhaal. Jij kan echt zooo leuk schrijven. Ik viel bijna van de bank van het lachen, dat je dat beest hebt geraakt. Haha.. Mag ik niet om lachen, maar zoiets voor jou. Ik ga zo even opzoeken hoe het eruit ziet.
Je foto's zijn geweldig mooi, in het echt is het daar waarschijnlijk nog mooier. Ga heerlijk genieten samen. Ik kijk al uit naar je volgende verhaal.
Liefssss nien
Ps pas je op dat ze geen baby bij jullie achter laten in dat opgepropte busje.
xxx -
17 December 2011 - 22:04
Nien:
Het was een zeekoe! Ahhh.. -
18 December 2011 - 11:05
Jose:
wat weer een mooi verhaal, jullie beleven weer van alles, doe je de groeten aan Marije!!!
Dikke zoen voor jullie beide. -
18 December 2011 - 13:45
Loes:
Hee meiden,
Wat een leuk verslag,
Ik zit hier te genieten achter de laptop en we zijn jaloers dat je gewoon met een walvishaai hebt gezwommen, dat is echt wel uniek... en dat van die dugon.. dat vergeten we maar snel;)
Geniet,
Dikke kus Loes
en een knuffel van Guusje -
18 December 2011 - 15:15
Bernadette:
Hoi Lieke,
Ik ben jaloers!. Zou graag met een whale shark willen duiken/snorkelen. Lijkt me fantastisch. Leuk om je verhaal te lezen en mee te genieten. Ik wacht met smart op het volgende verhaal. Heel veel plezier nog. -
19 December 2011 - 11:03
Antoinette:
Wat een goed beschreven verslag. Het was even alsof ik er zelf bij was. Moest wel lachen om dat beest wat je hebt overvaren. En zo maar met 2 rijke mannen op pad. ;-)
Ik zal hier wel gewoon de limonade blijven inschenken. Veel plezier nog. Ik kijk uit naar het volgende verslag -
19 December 2011 - 19:21
Joyce:
Super lieke en marij! echt fantastisch wat jullie meemaken..
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
