Welcome to Nicaragua
Door: Lieke de Jong
Blijf op de hoogte en volg Lieke
16 Februari 2013 | Nicaragua, Managua
Na een vluchtig afscheid op Schiphol wegens een uitgebreide Amerikaanse douane-check, start onze reis naar Nicaragua. Een lange vlucht en veel films en eten verder, hebben we een tussenstop in Atlanta. Met wederom een uitgebreide douane-check, waar ik 10 vingerafdrukken en een Iris scan achter laat, 2 keer mijn tas moet worden gescand, 2 keer zelf word gefouilleerd en word ondervraagd over mijn reisplannen, mogen we door lopen. Hierna zitten we nog een aantal uur in de lucht, waarna we landen in Managua, de hoofdstad van Nicaragua. Er staat geen mannetje met een bordje met onze namen, er staat niemand om ons op te halen. Gelukkig is er een behulpzame Nicaraguaanse dame die ons haar telefoon leent, zodat we een taxi kunnen regelen. Na 22 uur reizen en een uitgeput gevoel is het tijd voor een bed!
De eerste dag is erg wennen. Wennen aan de taal, de temperatuur (het voelt alsof er voortdurend een warme föhn aan staat), de mensen, het straatbeeld, alles. Dankzij de jetlag voel ik me behoorlijk vermoeid en vraag ik mij voortdurend af wat ik mij in m'n hoofd heb gehaald en waarom ik nu zo nodig weer aan dit avontuur wil beginnen. Maar dit gevoel verandert na een eerste kennismaking met Nicaragua al snel. Aangezien Managua een grote niet bepaald mooie en veilige stad is, besluiten we de tweede dag direct door te reizen naar Granada. Dat is een goede keuze!
Enigszins besmet door mijn openbaar vervoer ervaringen in Afrika, bereid ik me voor op een lange oncomfortabele busrit. Echter, in vergelijking met Afrika, ervaar ik hier luxe. De bussen zijn grote gele schoolbussen. Ze rijden op tijd en we krijgen onze eigen zitplek. Mensen zijn ontzettend behulpzaam, wijzen ons de weg en geven ons een zetje onder de backpack om de bus in te komen. Onze tas krijgt een plek in het gangpad of op schoot en betalen gaat via de achterklep. Ondanks dat de mensen hier geen Engels spreken en wij geen Spaans, wil iedereen ons graag helpen. Een jonge knul helpt ons met overstappen, betaalt ons busticket van 1 dollar en loopt mee naar ons hostel met de woorden: 'Welcome to Nicaragua'. En welkom voelen we ons!
Granada is een mooi kleurrijk koloniaal stadje. We genieten ontzettend van de stad, het lekkere eten en de prachtige omgeving. Omdat we vinden dat we het verdiend hebben, verwennen we ons zelf met een goddelijke massage van 1,5 uur voor een prikkie en eten we pizza. De omgeving van Granada is erg prachtig, omgeven door Lago de Nicaragua en Laguna de Apoyo. In Laguna de Nicaragua bevind zich Las Islatas, 365 kleine eilandjes, waar we met een bootje door heen varen. De eilanden worden bewoond door verschillende bevolkingslagen: regeringsmensen, lokale mensen, topmodellen, filmsterren, apen etc. Sommige van de eilanden staan te koop of te huur en de prijzen worden ons precies verteld. Wanneer we langs een klein rotsachtig heuveltje varen, realiseren we ons dat dit voor ons het meest in de buurt komt om een bod op te doen. De dag erna vertoeven we bij Laguna de Apoyo. Een helder blauw kratermeer. Waar we heerlijk wat zwemmen, lezen, kanoën en verbranden.
Vanaf Granada reizen we verder naar Leon. De vergelijking die gemaakt wordt is als volgt. Granada is de stad waar je verliefd op wordt, Leon is de stad die je hart steelt. Mijn hart wordt gestolen. Leon is als Granada, koloniaal en kleurrijk, maar dan in de vervallen versie. Dit geeft Leon zijn charme. Nog nooit van mijn leven heb ik een vulkaan gezien. Hier kan ik mijn lol op, Leon wordt omringd door vulkanen. Daarnaast is Leon een ontzettend levendige en jonge stad. Leon is in 1610 verwoest en opnieuw opgebouwd op een veiligere plek in verband met de omringende vulkanen. Er zijn veel universiteiten en studenten en de stad leeft dag en nacht. We genieten van het nabijgelegen strand en de gigantische golven, want warm is het hier zeker.
Vanaf Leon reizen we af naar de Cerro Negro, de zwarte heuvel. Onze guides nemen ons op een oud schakel motortje mee door het platteland in de omgeving van Leon. Zodra we van de grote weg af zijn, gaat de helm af en wordt de handpomp erbij gehaald om de banden op te pompen. De zwarte cross kan beginnen! Het is echt een onvergetelijke tocht. We rijden door kleine dorpjes met houten hutjes. We begeven ons over kleine zandweggetjes en worden volledige zandmonsters van het stof. Overal scharrelen kippen, varkens, wilde rabies honden en af en toe moeten we stoppen voor een kudde koeien. Geregeld komen we paard met wagen tegen, een veel gebruikt vervoersmiddel hier. Ook ik mag me er aan wagen een stukje op de motor te rijden, maar ik wil niet het risico nemen (weer) een (zeldzaam) dier aan te rijden. Dus hou ik me achterop stevig vast en geniet van het uitzicht.
De jonge vulkaan van 675m hoogte is sinds 1999 niet meer actief geweest, maar wij zijn zeer actief geweest op de vulkaan. Een flinke zwetende klim, brengt ons naar de warme top, waar de rook uit de vulkaan komt en de stenen lijken te koken. Noor moet af en toe op adem komen en neemt wat meer tijd voor de klim. Echter, als ik vraag of het goed gaat, zegt ze dromend: ´Ik moet er steeds aan denken dat Chris Zegers hier ook gelopen heeft .´(3 op reis!) Sorry Rick… Boven aangekomen puffen we uit en genieten we van het uitzicht, waarna onze guide ons vertelt dat we sandboardend binnen twee minuten beneden zullen zijn. Het lijkt zonde van de inspanning, maar de tocht naar beneden is geweldig. Nica style boarden we naar beneden! Na het boarden en motorrijden lijk ik wel een zwarte Piet. We rijden door naar een mooi meer, Laguna de Asososca. De smeerpoetsen nemen een frisse duik en eten een welverdiende lunch.
Ook al raken we niet uitgekeken op Leon, toch reizen we door naar het noorden, naar Matagalpa. Een plaatsje tussen de bergen, omringd door koffie- en cacaoplantages. De temperatuur ligt hier stukken lager en voor het eerst sinds ik hier ben heb ik kippenvel . Overdag is het 25 graden en in de avond ongeveer 15 graden. In Matagalpa komen weinig toeristen en we belanden in een klein hotel bij een familie die geen engels spreekt. Het hotel zit midden in een verbouwing en via het bouwpuin en een gammele trap bereiken we onze kamer en elke ochtend om 7:30u worden we wakker getimmerd door de bouwvakkers.
Het is leuk om het leven van Nicaragua te beleven in Matagalpa, een stad die niet gericht is op het toerisme. De avond dat we aankomen, belanden we in een kroegje om wat te eten en maken kennis met een aantal Nica´s. Ze vragen wat liedjes aan bij twee heren die met hun gitaar de kroegjes langs gaan om geld te verdienen. Het is een soort levende jukebox, erg leuk! Voor we het weten worden er vanaf meerdere tafeltjes liedjes voor ons aangevraagd, wijn geregeld en lijkt er tegen elkaar opgeboden te worden. Aan het einde van de avond en een fles wijn verder, kennen we ongeveer het gehele assortiment aan Nica liedjes. We maken vrienden met de Nica´s en de volgende dag laten ze ons de stad en een prachtig uitzicht over Matagalpa zien vanaf de bergen, terwijl we een lekkere Nica taco lunch nuttigen. Wat zijn de mensen hier toch gastvrij!
De dag erna maken we een tocht door de bergen, waarvoor we flinke stukken lopen en klimmen en door kleine plattelands dorpjes wandelen. Bij een familie nuttigen we onze lunch en krijgen we een rondleiding door hun huis, over hun stuk land en langs de koffieplantages. Het is bijzonder om kennis te maken met deze ontzettend gastvrije mensen. De oude heer van het huis vertelt ons enthousiast over zijn tijd als pitcher bij een Amerikaanse baseball club. Aan het einde van de dag nemen we een frisse duik onder de waterval.
In Matagalpa is het op 14 februari feest, omdat de stad 151 jaar bestaat. Er wordt groot feest beloofd en we hopen op een soort van carnaval. De carnaval kun je echter beter een kermis noemen. Overal wordt gegeten, gedronken, en gedanst en er hangt een leuke sfeer.
Vandaag zijn we teruggereisd voor een korte stopover in de hoofdstad Managua. Vanaf hier hebben we de kleurige markten van de nabijgelegen stad Masaya bezocht en souvenirs ingekocht. Inmiddels worden we behendig in het openbaar vervoer. We houden bussen aan en springen er al rijdende in. Ook hebben we ons aangeleerd hoe je in het spaans vraagt: ´Hoeveel kost het?´. Echter, het antwoord kunnen we vervolgens niet verstaan, waardoor we ons best wel ezels voelen. In de bus oefenen we op het tellen in spaans en overhoren we elkaar. We worden steeds een stukje beter.
Morgen vliegen we door naar de Corn Islands. Op naar het strand, op naar de Caribische kust.
Adios amigos!
Liefs Lieke en ook van Noor
De eerste dag is erg wennen. Wennen aan de taal, de temperatuur (het voelt alsof er voortdurend een warme föhn aan staat), de mensen, het straatbeeld, alles. Dankzij de jetlag voel ik me behoorlijk vermoeid en vraag ik mij voortdurend af wat ik mij in m'n hoofd heb gehaald en waarom ik nu zo nodig weer aan dit avontuur wil beginnen. Maar dit gevoel verandert na een eerste kennismaking met Nicaragua al snel. Aangezien Managua een grote niet bepaald mooie en veilige stad is, besluiten we de tweede dag direct door te reizen naar Granada. Dat is een goede keuze!
Enigszins besmet door mijn openbaar vervoer ervaringen in Afrika, bereid ik me voor op een lange oncomfortabele busrit. Echter, in vergelijking met Afrika, ervaar ik hier luxe. De bussen zijn grote gele schoolbussen. Ze rijden op tijd en we krijgen onze eigen zitplek. Mensen zijn ontzettend behulpzaam, wijzen ons de weg en geven ons een zetje onder de backpack om de bus in te komen. Onze tas krijgt een plek in het gangpad of op schoot en betalen gaat via de achterklep. Ondanks dat de mensen hier geen Engels spreken en wij geen Spaans, wil iedereen ons graag helpen. Een jonge knul helpt ons met overstappen, betaalt ons busticket van 1 dollar en loopt mee naar ons hostel met de woorden: 'Welcome to Nicaragua'. En welkom voelen we ons!
Granada is een mooi kleurrijk koloniaal stadje. We genieten ontzettend van de stad, het lekkere eten en de prachtige omgeving. Omdat we vinden dat we het verdiend hebben, verwennen we ons zelf met een goddelijke massage van 1,5 uur voor een prikkie en eten we pizza. De omgeving van Granada is erg prachtig, omgeven door Lago de Nicaragua en Laguna de Apoyo. In Laguna de Nicaragua bevind zich Las Islatas, 365 kleine eilandjes, waar we met een bootje door heen varen. De eilanden worden bewoond door verschillende bevolkingslagen: regeringsmensen, lokale mensen, topmodellen, filmsterren, apen etc. Sommige van de eilanden staan te koop of te huur en de prijzen worden ons precies verteld. Wanneer we langs een klein rotsachtig heuveltje varen, realiseren we ons dat dit voor ons het meest in de buurt komt om een bod op te doen. De dag erna vertoeven we bij Laguna de Apoyo. Een helder blauw kratermeer. Waar we heerlijk wat zwemmen, lezen, kanoën en verbranden.
Vanaf Granada reizen we verder naar Leon. De vergelijking die gemaakt wordt is als volgt. Granada is de stad waar je verliefd op wordt, Leon is de stad die je hart steelt. Mijn hart wordt gestolen. Leon is als Granada, koloniaal en kleurrijk, maar dan in de vervallen versie. Dit geeft Leon zijn charme. Nog nooit van mijn leven heb ik een vulkaan gezien. Hier kan ik mijn lol op, Leon wordt omringd door vulkanen. Daarnaast is Leon een ontzettend levendige en jonge stad. Leon is in 1610 verwoest en opnieuw opgebouwd op een veiligere plek in verband met de omringende vulkanen. Er zijn veel universiteiten en studenten en de stad leeft dag en nacht. We genieten van het nabijgelegen strand en de gigantische golven, want warm is het hier zeker.
Vanaf Leon reizen we af naar de Cerro Negro, de zwarte heuvel. Onze guides nemen ons op een oud schakel motortje mee door het platteland in de omgeving van Leon. Zodra we van de grote weg af zijn, gaat de helm af en wordt de handpomp erbij gehaald om de banden op te pompen. De zwarte cross kan beginnen! Het is echt een onvergetelijke tocht. We rijden door kleine dorpjes met houten hutjes. We begeven ons over kleine zandweggetjes en worden volledige zandmonsters van het stof. Overal scharrelen kippen, varkens, wilde rabies honden en af en toe moeten we stoppen voor een kudde koeien. Geregeld komen we paard met wagen tegen, een veel gebruikt vervoersmiddel hier. Ook ik mag me er aan wagen een stukje op de motor te rijden, maar ik wil niet het risico nemen (weer) een (zeldzaam) dier aan te rijden. Dus hou ik me achterop stevig vast en geniet van het uitzicht.
De jonge vulkaan van 675m hoogte is sinds 1999 niet meer actief geweest, maar wij zijn zeer actief geweest op de vulkaan. Een flinke zwetende klim, brengt ons naar de warme top, waar de rook uit de vulkaan komt en de stenen lijken te koken. Noor moet af en toe op adem komen en neemt wat meer tijd voor de klim. Echter, als ik vraag of het goed gaat, zegt ze dromend: ´Ik moet er steeds aan denken dat Chris Zegers hier ook gelopen heeft .´(3 op reis!) Sorry Rick… Boven aangekomen puffen we uit en genieten we van het uitzicht, waarna onze guide ons vertelt dat we sandboardend binnen twee minuten beneden zullen zijn. Het lijkt zonde van de inspanning, maar de tocht naar beneden is geweldig. Nica style boarden we naar beneden! Na het boarden en motorrijden lijk ik wel een zwarte Piet. We rijden door naar een mooi meer, Laguna de Asososca. De smeerpoetsen nemen een frisse duik en eten een welverdiende lunch.
Ook al raken we niet uitgekeken op Leon, toch reizen we door naar het noorden, naar Matagalpa. Een plaatsje tussen de bergen, omringd door koffie- en cacaoplantages. De temperatuur ligt hier stukken lager en voor het eerst sinds ik hier ben heb ik kippenvel . Overdag is het 25 graden en in de avond ongeveer 15 graden. In Matagalpa komen weinig toeristen en we belanden in een klein hotel bij een familie die geen engels spreekt. Het hotel zit midden in een verbouwing en via het bouwpuin en een gammele trap bereiken we onze kamer en elke ochtend om 7:30u worden we wakker getimmerd door de bouwvakkers.
Het is leuk om het leven van Nicaragua te beleven in Matagalpa, een stad die niet gericht is op het toerisme. De avond dat we aankomen, belanden we in een kroegje om wat te eten en maken kennis met een aantal Nica´s. Ze vragen wat liedjes aan bij twee heren die met hun gitaar de kroegjes langs gaan om geld te verdienen. Het is een soort levende jukebox, erg leuk! Voor we het weten worden er vanaf meerdere tafeltjes liedjes voor ons aangevraagd, wijn geregeld en lijkt er tegen elkaar opgeboden te worden. Aan het einde van de avond en een fles wijn verder, kennen we ongeveer het gehele assortiment aan Nica liedjes. We maken vrienden met de Nica´s en de volgende dag laten ze ons de stad en een prachtig uitzicht over Matagalpa zien vanaf de bergen, terwijl we een lekkere Nica taco lunch nuttigen. Wat zijn de mensen hier toch gastvrij!
De dag erna maken we een tocht door de bergen, waarvoor we flinke stukken lopen en klimmen en door kleine plattelands dorpjes wandelen. Bij een familie nuttigen we onze lunch en krijgen we een rondleiding door hun huis, over hun stuk land en langs de koffieplantages. Het is bijzonder om kennis te maken met deze ontzettend gastvrije mensen. De oude heer van het huis vertelt ons enthousiast over zijn tijd als pitcher bij een Amerikaanse baseball club. Aan het einde van de dag nemen we een frisse duik onder de waterval.
In Matagalpa is het op 14 februari feest, omdat de stad 151 jaar bestaat. Er wordt groot feest beloofd en we hopen op een soort van carnaval. De carnaval kun je echter beter een kermis noemen. Overal wordt gegeten, gedronken, en gedanst en er hangt een leuke sfeer.
Vandaag zijn we teruggereisd voor een korte stopover in de hoofdstad Managua. Vanaf hier hebben we de kleurige markten van de nabijgelegen stad Masaya bezocht en souvenirs ingekocht. Inmiddels worden we behendig in het openbaar vervoer. We houden bussen aan en springen er al rijdende in. Ook hebben we ons aangeleerd hoe je in het spaans vraagt: ´Hoeveel kost het?´. Echter, het antwoord kunnen we vervolgens niet verstaan, waardoor we ons best wel ezels voelen. In de bus oefenen we op het tellen in spaans en overhoren we elkaar. We worden steeds een stukje beter.
Morgen vliegen we door naar de Corn Islands. Op naar het strand, op naar de Caribische kust.
Adios amigos!
Liefs Lieke en ook van Noor
-
16 Februari 2013 - 07:59
Marjon:
Hey Liek en Noor,
Het klinkt weer als het begin van een mooie reis. Wel weer heel anders dan Afrika (gelukkig). Veel plezier weer, ik kijk al weer uit naar je volgende verslag!
Liefs Marjon -
16 Februari 2013 - 09:27
Lidy:
Ha lieve meiden,
Jullie hebben je duidelijk nog niet verveeld:) Heerlijk om te lezen en zo een beetje mee te reizen. Ik wacht nu al ongeduldig op een volgend verslag. Hele dikke knuffel van mij voor jullie.
Liefs Lidy
-
16 Februari 2013 - 09:39
Saar, Marloes,Kim En Mara:
Nou op de Bocholtstraat geen massages, warme temperaturen of een prachtige zee!!
Hard werken, we zijn jaloers!! Maar missen je natuurlijk ook heel erg!!
En wat zie je al weer walgelijk bruin. Geniet ervan meis, voor je het weet ben je weer thuis
(neem je dan wel ff de zon mee ;o)
xxxx -
16 Februari 2013 - 09:43
Bernadette:
Hallo Lieke en Noor,
Ik zie jullie al helemaal voor me. Dit is wel een heel goed begin van jullie reis.
Geniet nog heel veel en ik verheug me al op jullie volgende verslag.
Liefs, Bernadette -
16 Februari 2013 - 09:44
Char:
Lieve meiden,
Wat heerlijk om te lezen dat jullie zo genieten daar.
Heel herkenbaar allemaal, net Cuba!
Wees voorzichtig!
X
-
16 Februari 2013 - 11:31
Linda:
Hoi lieve meiden,
Heerlijk om jullie verhaal te lezen. Wat een mooi begin vd reis weer. Keep is posted ;-) Liefs Linda -
16 Februari 2013 - 11:32
Linda:
En de groeten van Bart :-) -
16 Februari 2013 - 13:13
Nienke :
Hola chicas
Wat leuk om wat te lezen van jullie avonturen! En ja ja het is warm daar, stuur maar wat door naar hier! Afgelopen donderdag weer sneeuw, ik heb genoeg sneeuw gezien! Terrasjes weer willen wij :)
Cuanto cuesta? Is idd goed om te weten! Ook Donde esta la parada de autobus? Leukkkk dat je met die bussen rijdt, super cool! Ik vind het nog steeds jammer dat ik daar niet in ben geweest. Zoveel verschillende soorten, soms overvol.
Blij om te horen dat jullie het naar jullie zin hebben, de mensen gastvrij en behulpzaam zijn. Veel te zien en te ontdekken is..
Ik kijk uit naar jullie volgende verhaal! Bien viaje!
Besos Nien -
16 Februari 2013 - 14:14
Jeroen:
Mooi verhaal! Super reisje weer dames!
Geniet! -
16 Februari 2013 - 15:56
Renske (& Juun & Niene):
Wat leuk om te lezen en te zien! Jullie zien er blij uit. We kijken uit naar jullie volgende verslag. -
16 Februari 2013 - 18:25
Tettje:
Ook zonder de foto's te hebben gezien, zie ik het allemaal zo voor me. Prachtig beeldend verhaal. Geniet er van. Groetjes Tettje -
17 Februari 2013 - 07:51
Tante Janny:
Wat weer een mooi reisverhaal! Fijn te lezen dat jullie zo genieten!kus! -
17 Februari 2013 - 14:07
Joyce:
Jeetje, wat een super leuke dingen hebben jullie alweer gedaan! Klinkt goed, en op de foto's ziet het er ook zo uit! Ik kijk uit naar je volgende verhaal!liefs! -
17 Februari 2013 - 16:17
Chris Zegers:
Super om te lezen en het klinkt goed allemaal! Aan de tekst kun je aflezen dat het allemaal lekke relaxed is! Mooie zwarte pieten foto's! Kijk uit naar het volgende verslag.. x -
17 Februari 2013 - 20:46
Mieke:
Wat zijn jullie weer aan het genieten! Liek ik ben jaloers!! Heerlijk!! En wat zie idd alweer wagelijk bruin!!! Dikke kus! Geniet! -
17 Februari 2013 - 21:16
Mariska:
Lieve noor en lieke, geweldig weer om te lezen hoe jullie genieten. ik vind het mega dapper dat jullie met z'n tweetjes weer zo'n avontuur aangaan! heel veel plezier en lieke, je schrijft echt super gaaf!
groetjes maris -
18 Februari 2013 - 14:22
Diana :
Hoi noortje en lieke,
Wat een avontuur om samen te doen, mooi verslag hoor en prachtige foto's
Geniet nog lekker samen
Diana -
23 Februari 2013 - 09:36
Antoinette:
Weer genoten van je mooie verhaal en wat fijn dat je deze keer wel aandacht voor de dieren hebt ;-) Samen met de collega's je foto's bekeken. Tot het volgende verhaal. -
27 Februari 2013 - 19:40
Carolien:
hoi lieke en noortje,
Leuk om jullie verhalen te lezen!! Ontzettend gaaf dat jullie dit met z'n 2en doen, wie wil dat nou niet?
En Noortje hoe bevalt het backpacken?
Groetjes carolien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
