Ter land, ter zee en in de lucht

De reis vanuit Nicaragua gaat verder richting Guatemala met een korte tussenstop in Panama. Op de één of andere manier reis ik wederom business class (net als van Amsterdam naar Centraal America, maar toen heb ik mijn mooie plekje afgestaan om naast Noor te kunnen zitten). Ik mag kiezen wat ik wil eten en drinken, krijg echt glas en bestek en de steward bedankt me persoonlijk voor mijn vlucht. Op Panama Airport vinden Dave en ik elkaar weer en kan onze reis samen beginnen. Hoewel ik nog even geniet van mijn business class plekje (paella voor mij, kleffe cheeseburger voor Dave).

We beginnen in Guatemala City, de hoofdstad van Guatemala. Ik ben geen fan. Het is groot, lelijk, gevaarlijk en koud. Voor het eerst draag ik alle warme kleding die ik heb en nog heb ik het koud. Met de taxi rijden we naar het centrum van de stad, om een beetje de sfeer en het Guatemaleze eten te proeven. 's Avonds sla ik de koude douche het liefst over en kruipen we onder alle lakens die we kunnen vinden dicht tegen elkaar aan.

Één dag Guatemala City vinden we genoeg en we reizen de volgende dag door naar Antigua. De oude (antieke) hoofdstad van Guatemala. Nadat deze stad meerdere malen slachtoffer is geworden van aardbevingen besluiten ze de hoofdstad te verhuizen naar Guatemala City. Echter, vanwege de goede landbouwgrond, reizen veel mensen later toch weer terug, bouwen de stad weer op en momenteel staat de stad op de Unesco erfgoed lijst.
Ik ben direct verkocht aan deze stad. Het is klein, mooi, kleurig en warm, het tegenovergestelde van de huidige hoofdstad dus. We hebben hier een fijne tijd. We genieten van de stad, wennen aan een nieuw land en beseffen dat onze reis van start kan gaan.

Vanaf Antigua reizen we door naar Lago Atitlan. Rondreizen in Guatemala is niet erg veilig. Waar Noor en ik in Nicaragua overal de chickenbussen insprongen, is dat hier voor zowel toeristen als lokale bevolking onveilig en wordt het ten strengste afgeraden. Veel bussen zijn doelwit van overvallen door drugsgangs en sommige wegen zijn onbegaanbaar omdat die bekend staan om de drugsroutes. Reizen in de chickenbussen is altijd een hele ervaring, maar dat is het me niet waard. Op elke hoek van de straat en bij elke bank staat wel gewapende beveiliging, raar.. maar die grote geweren in het straatbeeld wennen ook. Via de hostels kunnen we veilig reizen en in de steden moet je je gezond verstand gebruiken. Ik moet even het gevoel van me afzetten dat Guatemala alleen maar gevaarlijk is, het is vooral ook mooi, super gastvrij en vriendelijk.

Gelukkig is dít gevoel niet te ontkennen als we de mooie plekken van Guatemala ontdekken. Lago Atitlan is prachtig en we slapen in een mooi hutje in het hippie dorpje San Marcos. De lokale bevolking heeft de overtuiging dat San Marcos op heilige grond ligt. Er zijn veel plekken waar je kunt mediteren, yoga beoefenen en de alternatieve geneeskunde, waaronder reiki, is hier erg belangrijk. Het uitzicht over het meer is prachtig en we genieten van de ontspannen sfeer. We ontmoeten hier een Fransman die doet aan paragliden. Als ik hem vraag of het weer morgen goed zal zijn om te paragliden, steekt hij nog net niet zijn vinger in de lucht om de wind te voelen. Het zal wel goed zijn, zegt hij, we kunnen morgen met hem mee. En zo gezegd, zo gedaan.
De boot is het openbaar vervoer om andere plekken te bezoeken, dus varen we met de boot naar Panachel en vanaf daar rijden we hoog de bergen in. Op het topje van de berg worden we in allerlei attributen vast gesnoerd, waarna de zenuwen beginnen op te spelen. Daar is echter geen tijd voor, want voor ik het weet ren ik met mijn guide de berg af. Dit leek mij het meest enge stukje, maar het is geweldig. De wind pakt je op en neemt je mee. En daar zweef ik dan! Onder mij zie ik dat Dave zich ook aan de sprint naar de afgrond waagt. Even later zie ik in de verte alleen nog een klein ballontje waar Dave onder hangt. Het uitzicht over het meer en de vogels boven en onder mij zijn geweldig. Met een 360 graden draai wordt mijn maag nog even getest, waarna we de landing inzetten. Wat een tocht!
' s Avonds duiken we in de sauna bij onze hut. Een soort kleine gekleide iglo, waarvoor we eerst het vuur zelf moeten aansteken. Uiteindelijk spelen we langer met het vuur, dan dat we in de sauna zitten. Voor het eerst is de koude douche een aangename verfrissing.

Vanaf San Marcos reizen we voor een dagje naar Chichicastenango, waar zich de grootste en oudste markt van centraal Amerika bevindt. Als snel raak ik verkocht door alle geweldige, grote ,mooie, kleurrijke markten vol met groente, fruit, vlees, noten en kleurige souvenirs. Hier kan ik wel uren rondslenteren. We genieten voornamelijk van het verse fruit en de heerlijke voor ons onbekende noten en bekijken de stroom marktbezoekers die langs slenteren. Dave maakt vrienden met een 7-jarig schoenpoetsertje die een uur lang volhardend vraagt of hij Dave zijn voddige afgetrapte all stars mag poetsen.

Na San Marcos vertrekken we verder naar het westen, naar Quetzaltenango (ook wel Xela genoemd). Voordat ik naar Centraal Amerika kwam had ik nog nooit een vulkaan gezien, hier barst het er van. Ook Xela wordt omringd door vulkanen en wij wagen ons hier aan een vulkaan hike. We beklimmen vulkaan Santa Maria, met 3772m hoogte de vier na hoogste vulkaan van Guatemala. De waarschuwing dat je in goede fysieke conditie moet zijn om deze tocht af te leggen nemen we voor lief, maar als snel merk ik dat een paar baantjes zwemmen en een rondje Vondelpark sjokken niet bepaald z'n vruchten heeft afgeworpen. Het eerste uur wandelen noemen ze een gemiddelde hike en ik ben nu al bang dat ik het nooit ga halen en misschien maar niet meer verder moet. Dave bepakt met campingspullen, eten en 8 liter water in de backpack (en ik bepakt met de camera) loopt al hijgend achter me, ik heb hem nog nooit zo kapot gezien. Waar zijn we aan begonnen? Is dit nou vakantie? We willen niet opgeven, maar na het 'gemiddelde' pad, begint pas de echte klim. Met pap in mijn benen probeer ik omhoog te komen. Ook al wordt er gezegd dat het uitzicht het meer dan waard is, die hele vulkaan kan me gestolen worden. Na elke pauze die we nemen, zijn we na 5 stappen alweer op. Gelukkig kunnen we er nog een beetje om lachen en nemen we stiekem pauze als onze guide het niet ziet. Veel puffen, zuchten, steunen, een goede lunch en veel pauzes verder, halen we het tot de top!
We ploffen neer en zetten voorlopig geen stap, het enige wat we doen is genieten van het uitzicht, wat het inderdaad waard is! Het is ontzettend helder, waardoor we een hele rij vulkanen tot aan Guatemala city 200km verderop kunnen tellen, Mexicaanse grond spotten en de lijn van de Pacific Coast aan de horizon zien. Naast vulkaan Santa Elena ligt de actieve vulkaan Santiaguito. Het onweer dat ik denk te horen zijn de erupties van de vulkaan, waarbij er flinke wolken as naar boven komen. Het klinkt als een boze vulkaan met een monster van binnen, het gerommel zullen we de hele nacht nog horen in onze tent. ' s Avonds trekken we alle warme kleding aan die we hebben: 4 shirtjes, 1 vest, 2 broeken, 2 paar sokken, een muts, sjaal en wanten. Kamperen op het topje is ijzig koud en met een kopje thee en noodles proberen we warm te worden. Ondertussen kijken we naar de rommelende Santiaguito, die in het donker rood is van de lava en bij een uitbarsting rode wolken vuurwerk uitspuugt. 's Avonds als ik denk dat het regent op onze tent, blijkt dit de as van de vulkaan te zijn en de geur in de tent is de zwavel. Na een ijskoude nacht staan we in het donker op om de zonsopgang te zien. Met een prachtig uitzicht warm ik me op aan een theetje en het zonnetje wat snel tevoorschijn komt. Na een ontbijtje maken we ons gereed voor de terugtocht, die heel wat soepeler verloopt. De volgende dag hebben mijn benen het helaas wel opgegeven, ik barst van de spierpijn en heb al moeite om de trap af te lopen. Gelukkig hebben we een busreis van 14 uur voor de boeg, genoeg tijd om uit te rusten.

Op naar Lanquin, waar we na 14 uur reizen laat in de avond aan komen. De volgende dag ontdekken we dat we op een mooie plek aan de rivier slapen. In het nabij gelegen Semuc Champey bezoeken we de grotten en de natural swimmingpools. We lopen, klimmen, klauteren en zwemmen de donkere, nauwe grotten door met een kaarsje in de hand. Met mijn claustrofobische neigingen is het best een spannende tocht en ben ik blij als ik weer buiten sta. Na wat bergpaadjes op en af te hebben gelopen (m'n spierpijn is nog steeds niet helemaal hersteld) komen we bij de prachtige, heldere, blauwe en groene baden aan, waar we een verfrissende duik nemen tussen tal van kleine visjes.

Van Lanquin reizen we door naar het noorden, waar we slapen in Flores. Flores is een dorpje op een klein eilandje in het meer, waar we voor 50 cent met de boot kunnen reizen en zo genieten van een tochtje naar het strand. Vanaf Flores bezoeken we Tikal, een van de grootste Maya steden ter wereld waar de Maya's vanaf ongeveer 400 tot 900 voor Christus hebben gewoond. Hier zetten we onze wekker voor. Na een wandeling door de donkere jungle en een klim de tempel op, wachten we hier op het topje van de tempel in het pikkedonker en doodse stilte tot de jungle wakker wordt. Langzaam komt de zon omhoog, waarbij de dag in de jungle kan beginnen. De brulapen laten flink van zich horen en we horen en zien verschillende mooie tropische vogels. Vanaf het topje van de tempel met de zon aan de horizon zien we dat we ons echt midden in de jungle bevinden en zien we overal Maya tempels boven de oerwouden uit komen. De tempels werden rond 1800 opnieuw gevonden en opgeknapt. Waar sommige tempels er prachtig bij staan, zijn anderen nog omgeven door bomen, boomwortels en mos. Indrukwekkend om hier rond te lopen.

Onze laatste stop in Guatemala voordat we naar Honduras reizen is Rio Dulce. Een plaatsje aan Lago de Izabal, een meer dat uitloopt in de Caribische zee. Het meer is een soort "Grote Vliet", maar dan met tropische temperaturen, mooie resorts en gigantische jachten. Via de boot en de bus reizen we naar een mooi plekje om te zwemmen bij de waterval. Dat de bus vol is, is hier geen probleem. Dave en ik springen gewoon op het dak, ruimte genoeg. Wanneer de chauffeur een seintje krijgt dat er politie nadert, moeten we alsnog allemaal in de bus. Dat blijken ze hier net zo goed te kunnen als in Afrika, met een beetje proppen past het altijd. Bij de waterval verwachten we een verfrissende duik, maar de waterval is gloeiend heet en er zijn meerdere hotsprings. We nemen hier een lekker gelig modderbad, waarna onze huid weer heerlijk zacht is.

Na Rio Dulce zit de reis in Guatemala erop. Het was heerlijk en mooi om Guatemala te ontdekken. Morgen reizen we voor onze laatste twee weken door naar Honduras, waar we onszelf vooral zullen verwennen met mooie plaatsjes en eilandjes aan de Caribische kust.

Adios amigos!

Liefs Lieke