Stuck in Honduras
Blijf op de hoogte en volg Lieke
29 Maart 2013 | Honduras, Las Mangas
Na een mooie tijd in Guatemala steken we de grens over naar Honduras. Ons laatste deel van de reis is ingegaan en die zullen we voornamelijk doorbrengen aan de Caribische kust van Honduras.
Honduras is momenteel niet het meest stabiele land van Centraal America, sinds de coupe die in 2009 gepleegd is op de president, blijft het onrustig in het land. Van de bevolking leeft 50 procent onder de armoedegrens en het verschil tussen arm en rijk is erg groot. Honduras staat erom bekend om vooral over te slaan als je in Centraal America reist en het toerisme is nog nauwelijks ontwikkeld. Zoals het in Guatemala niet altijd even veilig is om rond te reizen, zo is het in Honduras nog een stapje erger. Een beetje huiverig voel ik me wel.
We reizen van Rio Dulce in Guatemala de grens over en hopen nog dezelfde dag de kust van Honduras te bereiken. Het maakt de buschauffeur echter niet uit hoelang we over de reis doen en dus krijgen we extra waar voor ons geld en reizen we dubbel zo lang als gepland. Uiteindelijk krijgen we bij de douane onze benodigde stempels, waar de douanier het weet te presteren mijn naam verkeerd over te nemen en dus ga ik als Liebe de grens over. Een mooie variatie die ik nog niet eerder heb gehoord, andere mooie vervormingen zijn: Lika, Nica, Liebe, Leechee, Leikie. Tegen de avond komen we aan in San Pedro Sula. De stad waarover de lonely planet als tip geeft: 'Leave, it's the smartest move you'll make'. Maar aangezien het donker is, kunnen we ook niet doorreizen and so we're stuck in groot lelijk San Pedro Sula, waar we een hotelletje pakken en de volgende ochtend vroeg weer vertrekken.
Op naar de Caribische kust, vandaag echt. In het plaatsje Tela genieten we van het strand en de vele frisse duiken. Dave besluit hier dat hij echt naar de kapper moet en toevallig passeren we een mannen kapperszaak. Met de paar woorden Spaans die ik inmiddels heb geleerd probeer ik uit te leggen dat er maar een pocco (klein beetje) af moet en de kapper begint driftig te knippen terwijl Dave Spaans benauwd in zijn stoel zit. Maar 10 minuten later en 2 euro armer stapt Dave met een knappe kop de deur weer uit. In de avond genieten we van een lekker wijntje en ons zelf bereide instant noodles maaltje (door water te koken via het koffieapparaat, aangezien er een keuken of überhaupt waterkoker ontbreekt).
Vanaf Tela reizen we verder naar Utila, een eiland in de Caribische zee, behorende tot the Bay Islands. Zon, zee, strand, daar zijn we aan toe!
We genieten van de zon, de gezellige cafeetjes aan het water en het heerlijke eten op het eiland.
Echter, hier wagen we ons ook aan onze duikcursus en moeten we dus aan de studie. De eerste ochtend op dit tropische eiland bevinden we ons in een klein muf airco koud klaslokaal. En in de middag duiken we in een koud oefen zwembad. Allemaal om alle informatie die we nodig hebben voor het duiken te leren en om onze vaardigheden onder water te oefenen. Het grootste deel van wat we leren bestaat uit: 'hoe te reageren bij calamiteiten'. Wat doe je als je geen lucht meer hebt, je buddy geen lucht meer heeft, je buddy kwijt is, je masker vol water loopt etc.
Ik, die nooit normaal kan ademen en al panisch raakt bij het idee aan benauwdheid, hyperventileren of geen lucht, vind het maar spannend. Maar we slagen voor ons examen en halen met gemak alle oefeningen in het zwembad. Tijd voor het zoute zeewater! Hier oefenen we dezelfde vaardigheden en geloof het of niet, in het oneindige oceaan water kun je je ook claustrofobisch voelen. Met alleen mijn zuurstofmasker om op te bouwen onder water, voel ik me niet op mijn gemak en voel ik me een stuk prettiger boven water. Na wat lichte paniek besluit ik me niet te laten kennen en ook in het zoute zeewater haal ik al mijn vaardigheden.
De laatste cursusdag gaan we er met de boot op uit en maken we onze eerste diepe duik tot de bodem 18 meter onder ons. Nu begint het duiken echt leuk te worden! De wondere onderwater wereld is prachtig en daarnaast is duiken ontzettend ontspannen. Ik voel me als een vis onder water en geniet van het gevoel bijna te zweven tussen al die prachtige kleuren die voorbij zwemmen. Eenmaal boven water, kunnen we elkaar feliciteren, we hebben onze cursus gehaald.
Onze laatste dag op Utila genieten we van onze laatste twee duiken die we cadeau krijgen van de duikschool. Het weer is inmiddels behoorlijk omgeslagen, het is bewolkt, met een flinke wind en hoge golven. Seasick Dave is blij als we onder water zijn, waar we een sterke stroming voelen en nauwelijks zicht hebben, wat best spannend is. We hebben het dan wel niet geleerd tijdens onze oefeningen, maar Dave krijgt te horen dat je ook onder water kunt overgeven. Maar zeeziekte verdwijnt blijkbaar op 18 meter diep. Net als de vissen en onderwater planten zwieren we mee op de sterke stroming. Het is een mooie wereld daar beneden!
Als we inmiddels onze tas hebben gepakt om het eiland te verlaten, blijkt de ferry vanwege het slechte weer niet over te steken naar het vasteland. And so we're stuck again, dit keer op Utila. Een mooi tropisch eiland is niet de slechtste plek om vast te zitten, maar het is jammer dat de zon ontbreekt en onze plannen voor de laatste paar dagen in de war gegooid worden.
De volgende dag vertrekt de ferry alsnog en vertrekken we naar een plaatsje aan de Rio Cangrenal. Een mooi natuurgebied met een rivier die hoog ligt en een flinke stroming heeft, dankzij alle regen die er de afgelopen dagen is gevallen. Hier gaan we een dagje raften, waar we flink wat af peddelen en een behoorlijk nat pak krijgen.
De dag erna willen we doorreizen naar het zuiden van het land, op naar de hoofdstad vanwaar we naar huis vliegen, op naar het einde van onze reis. Het is echter goede vrijdag en dan lijkt het hele land op z'n gat te liggen omdat het vakantie is. Er rijden geen bussen en ja hoor, so we're stuck at the Rio Cangrenal. We wijzigen onze plannen en het is geen straf om nog een nachtje op dit prachtige plekje te verblijven.
Aangezien de zon de afgelopen dagen erg schaars was (het lijkt alsof de weergoden ons alvast aan zonloos Nederland willen laten wennen) proberen we nog wat zonnestraaltjes mee te pakken vandaag.
Het was weer een heerlijke reis, waarin ik samen met Noor en daarna met Dave Centraal America heb mogen ontdekken. Helaas lijkt het nooit lang genoeg en is er altijd nog zoveel meer te zien. Maar morgen gaat om 3:30u de wekker en begint onze reis via La Ceiba, Tegucigalpa en Atlanta terug naar Amsterdam, nog 26 uur reizen te gaan.
Dus als we niet vast blijven zitten in Honduras... Hasta la vista en tot in Nederland!
Liefs Lika
Honduras is momenteel niet het meest stabiele land van Centraal America, sinds de coupe die in 2009 gepleegd is op de president, blijft het onrustig in het land. Van de bevolking leeft 50 procent onder de armoedegrens en het verschil tussen arm en rijk is erg groot. Honduras staat erom bekend om vooral over te slaan als je in Centraal America reist en het toerisme is nog nauwelijks ontwikkeld. Zoals het in Guatemala niet altijd even veilig is om rond te reizen, zo is het in Honduras nog een stapje erger. Een beetje huiverig voel ik me wel.
We reizen van Rio Dulce in Guatemala de grens over en hopen nog dezelfde dag de kust van Honduras te bereiken. Het maakt de buschauffeur echter niet uit hoelang we over de reis doen en dus krijgen we extra waar voor ons geld en reizen we dubbel zo lang als gepland. Uiteindelijk krijgen we bij de douane onze benodigde stempels, waar de douanier het weet te presteren mijn naam verkeerd over te nemen en dus ga ik als Liebe de grens over. Een mooie variatie die ik nog niet eerder heb gehoord, andere mooie vervormingen zijn: Lika, Nica, Liebe, Leechee, Leikie. Tegen de avond komen we aan in San Pedro Sula. De stad waarover de lonely planet als tip geeft: 'Leave, it's the smartest move you'll make'. Maar aangezien het donker is, kunnen we ook niet doorreizen and so we're stuck in groot lelijk San Pedro Sula, waar we een hotelletje pakken en de volgende ochtend vroeg weer vertrekken.
Op naar de Caribische kust, vandaag echt. In het plaatsje Tela genieten we van het strand en de vele frisse duiken. Dave besluit hier dat hij echt naar de kapper moet en toevallig passeren we een mannen kapperszaak. Met de paar woorden Spaans die ik inmiddels heb geleerd probeer ik uit te leggen dat er maar een pocco (klein beetje) af moet en de kapper begint driftig te knippen terwijl Dave Spaans benauwd in zijn stoel zit. Maar 10 minuten later en 2 euro armer stapt Dave met een knappe kop de deur weer uit. In de avond genieten we van een lekker wijntje en ons zelf bereide instant noodles maaltje (door water te koken via het koffieapparaat, aangezien er een keuken of überhaupt waterkoker ontbreekt).
Vanaf Tela reizen we verder naar Utila, een eiland in de Caribische zee, behorende tot the Bay Islands. Zon, zee, strand, daar zijn we aan toe!
We genieten van de zon, de gezellige cafeetjes aan het water en het heerlijke eten op het eiland.
Echter, hier wagen we ons ook aan onze duikcursus en moeten we dus aan de studie. De eerste ochtend op dit tropische eiland bevinden we ons in een klein muf airco koud klaslokaal. En in de middag duiken we in een koud oefen zwembad. Allemaal om alle informatie die we nodig hebben voor het duiken te leren en om onze vaardigheden onder water te oefenen. Het grootste deel van wat we leren bestaat uit: 'hoe te reageren bij calamiteiten'. Wat doe je als je geen lucht meer hebt, je buddy geen lucht meer heeft, je buddy kwijt is, je masker vol water loopt etc.
Ik, die nooit normaal kan ademen en al panisch raakt bij het idee aan benauwdheid, hyperventileren of geen lucht, vind het maar spannend. Maar we slagen voor ons examen en halen met gemak alle oefeningen in het zwembad. Tijd voor het zoute zeewater! Hier oefenen we dezelfde vaardigheden en geloof het of niet, in het oneindige oceaan water kun je je ook claustrofobisch voelen. Met alleen mijn zuurstofmasker om op te bouwen onder water, voel ik me niet op mijn gemak en voel ik me een stuk prettiger boven water. Na wat lichte paniek besluit ik me niet te laten kennen en ook in het zoute zeewater haal ik al mijn vaardigheden.
De laatste cursusdag gaan we er met de boot op uit en maken we onze eerste diepe duik tot de bodem 18 meter onder ons. Nu begint het duiken echt leuk te worden! De wondere onderwater wereld is prachtig en daarnaast is duiken ontzettend ontspannen. Ik voel me als een vis onder water en geniet van het gevoel bijna te zweven tussen al die prachtige kleuren die voorbij zwemmen. Eenmaal boven water, kunnen we elkaar feliciteren, we hebben onze cursus gehaald.
Onze laatste dag op Utila genieten we van onze laatste twee duiken die we cadeau krijgen van de duikschool. Het weer is inmiddels behoorlijk omgeslagen, het is bewolkt, met een flinke wind en hoge golven. Seasick Dave is blij als we onder water zijn, waar we een sterke stroming voelen en nauwelijks zicht hebben, wat best spannend is. We hebben het dan wel niet geleerd tijdens onze oefeningen, maar Dave krijgt te horen dat je ook onder water kunt overgeven. Maar zeeziekte verdwijnt blijkbaar op 18 meter diep. Net als de vissen en onderwater planten zwieren we mee op de sterke stroming. Het is een mooie wereld daar beneden!
Als we inmiddels onze tas hebben gepakt om het eiland te verlaten, blijkt de ferry vanwege het slechte weer niet over te steken naar het vasteland. And so we're stuck again, dit keer op Utila. Een mooi tropisch eiland is niet de slechtste plek om vast te zitten, maar het is jammer dat de zon ontbreekt en onze plannen voor de laatste paar dagen in de war gegooid worden.
De volgende dag vertrekt de ferry alsnog en vertrekken we naar een plaatsje aan de Rio Cangrenal. Een mooi natuurgebied met een rivier die hoog ligt en een flinke stroming heeft, dankzij alle regen die er de afgelopen dagen is gevallen. Hier gaan we een dagje raften, waar we flink wat af peddelen en een behoorlijk nat pak krijgen.
De dag erna willen we doorreizen naar het zuiden van het land, op naar de hoofdstad vanwaar we naar huis vliegen, op naar het einde van onze reis. Het is echter goede vrijdag en dan lijkt het hele land op z'n gat te liggen omdat het vakantie is. Er rijden geen bussen en ja hoor, so we're stuck at the Rio Cangrenal. We wijzigen onze plannen en het is geen straf om nog een nachtje op dit prachtige plekje te verblijven.
Aangezien de zon de afgelopen dagen erg schaars was (het lijkt alsof de weergoden ons alvast aan zonloos Nederland willen laten wennen) proberen we nog wat zonnestraaltjes mee te pakken vandaag.
Het was weer een heerlijke reis, waarin ik samen met Noor en daarna met Dave Centraal America heb mogen ontdekken. Helaas lijkt het nooit lang genoeg en is er altijd nog zoveel meer te zien. Maar morgen gaat om 3:30u de wekker en begint onze reis via La Ceiba, Tegucigalpa en Atlanta terug naar Amsterdam, nog 26 uur reizen te gaan.
Dus als we niet vast blijven zitten in Honduras... Hasta la vista en tot in Nederland!
Liefs Lika
-
30 Maart 2013 - 02:19
Marianne:
Heb weer genoten van jouw reisverhalen Lieke! Hoop dat jullie een goeie reis terug hebben!!! XX -
30 Maart 2013 - 08:24
Nien:
Tijd is omgevlogen, heb weer met veel plezier je verhalen gelezen.
Wat heb je weer een geweldige reis gemaakt.
Ik dacht heel even neeee niet vast zitten in Honduras! Ben blij je morgen weer een dikke knuffel te kunnen geven. En dan snel alle foto's en nog meer verhalen te horen.
Besos Nien -
30 Maart 2013 - 09:35
Lidy:
Je geeft weer mooie impressies van alles wat jullie gedaan hebben. Blijft Leuk om zo een beetje mee te reizen. Gelukkig hoef ik niet zo'n lange terugreis te maken :)
Goede reis, koffie/ thee staat klaar bij thuiskomst. Tot op Schiphol. Xx -
30 Maart 2013 - 09:58
Bernadette:
Ik heb extra genoten van jullie duik verhaal. Onder water is het prachtig maar ook super ontspannend. Je hebt alleen jezelf (en een buddy) en je ademhaling en een leeg hoofd als je weer boven komt. Dat kun je zelfs in nederland ervaren.
Ik hoop dat jullie een "snelle" en goede terugreis hebben en alvast: Welkom thuis!
Groetjes, Bernadette -
30 Maart 2013 - 11:04
Tettje:
Dapper hoor dat je toch de stoute schoenen hebt aangetrokken en naar de zeebodem bent gedoken. Een hele goede terugreis toegewenst en fijne Pasen.
Groet Tettje -
31 Maart 2013 - 14:35
Marcel Keesman:
Wat leuk dat je je ervaringen deelt met ons zo zijn wij ook een beetje op vacantie ik zie me al zwemmen in dat mooie diepe blauwe water dat is weer eens wat anders dan duiken in het twiske of onder de zeeland brug!
maar ja verschil moet er zijn hè
goeie reis verder en zie je wel weer eens langs schuiven in de schoenmakerij -
03 April 2013 - 13:31
Thijs:
Fijn om weer terug te zijn in Nederland? Toch nog een het eind kunnen lezen. Ik zie dat ik op deze reis een beetje achter de feiten heb aangelopen. Volgende keer beter. Want daar wachten we natuurlijk op. China of wat anders. Waar ben eigenlijk niet geweest? Ben benieuwd. Of wordt het de kinderwagen? Lieke het was fijn om je versalgen te lezen. Groet, Thijs. -
05 April 2013 - 12:13
Wilma Entius:
Hoi Lieke,
Wat een mooie verhaal.....
Super leuk om te lezen.
En al weer een beetje gewend aan het koude Nederland haha.
gr. Wilma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
