Princesses of Zimbabwe
Blijf op de hoogte en volg Lieke
15 December 2014 | Zimbabwe, Chinhoyi
Het is voor de eerste keer dat ik in Zimbabwe ben, maar de Victoria Falls heb ik al eerder met m'n moeder bezocht vanaf de Zambia kant. Deze keer bewonder ik de waterval vanaf de Zimbabwaanse kant en verbaas ik me erover hoe weinig water er in deze tijd van het jaar is. Dit is de perfecte tijd om te gaan raften. Met zwemvest aan en helm op wagen we ons aan 19 verschillende rapids van niveau 3 t/m 5 (het hoogste en dus heftigste niveau). Zowaar weet Marije het te presteren om al bij rapid nummer 3 uit de boot gelanceerd te worden en zie ik haar na een spectaculaire duik onder de boot verdwijnen en aan de andere kant tevoorschijn komen. Na een frisse duik wordt ze snel opgepikt door de reddingsboot en weer in onze raft gegooid. De rapids zijn heftig, spannend en de adrenaline giert door ons lijf. In sommige rapids zien we 3 rafts achter elkaar omgaan en overal poppetjes in het water drijven, waarna wij ze weer onze boot in plukken. Een nat pak hebben we wel opgelopen, maar een omgekiepte boot is ons bespaard gebleven.
Vanaf de Victoria Falls reizen we door naar Binga. We leren een Zimbabwaanse man en twee Zuid Afrikaanse mannen kennen die ons een lift aanbieden en waar we vervolgens een aantal dagen mee optrekken. Een van de mannen is een beer van een vent en werkte vroeger als bodyguard voor de Nederlandse band 2unlimited. Dus veilig voelen we ons wel. De mannen werken in de jagers business wat ons op het eerste moment tegen staat. Maar we leren de mannen en de business beter kennen en kunnen er vervolgens beter een mening over vormen.
In Binga slapen we in een huis aan lake Kariba, met een grote tuin vol mangobomen, een zwembad en een kok. Een prachtige plek. We varen over het meer, vissen, zwemmen in het zwembad en laten ons verwennen door de kok. De mannen vertellen ons dat je hier het risico loopt de Binga disease op te lopen en inderdaad is het al snel raak. De symptomen: luiheid, veel slapen en veel eten en drinken. Een betere ziekte kunnen we ons niet wensen.
We hebben een goede tijd samen en we leven als prinsessen. Vanaf Binga vertrek ik met een zak gevuld met 20 mango's en besluiten we nog een stukje mee te reizen. Vanuit de auto zie ik dat Zimbabwe een heleboel niks is. Lange wegen met af en toe een auto en soms een klein dorpje met rieten hutjes. Het ziet er vredig maar ook arm uit.
Inmiddels is het niet meer de juiste tijd om een national park te bezoeken, omdat het regenseizoen is begonnen (de natuur groeit dicht en de dieren zijn moeilijk te vinden). Toch maken we in het Hwange National Park een leuke tocht en genieten we van de dieren die we spotten, waaronder een indrukwekkend grote groep van 200 buffalo's. In de avond braaien we een heerlijke maaltijd en genieten we van de prachtige sterrenhemel. Terwijl ik op m'n rug lig te kijken zie ik 6 vallende sterren en doe ik, bescheiden als ik ben, 6 wensen.
Na Hwange worden we door de mannen afgezet in Bulawayo en nemen we afscheid na een mooie tijd samen. Vanaf nu moeten de prinsessen hun eigen plan weer trekken, zonder auto, zonder chauffeur, geen kok en niks all inclusive. Reizen door Zimbabwe is nog niet makkelijk en backpackers zijn nergens te bekennen. Maar het lukt ons om in Matobo te komen, waar we ons eigen hutje hebben en een emergency meal koken (meegekregen van de mannen): water koken en toevoegen en je hebt een astronauten maal. Niet te eten dus. We vervangen het maaltje voor een borrel en gaan met lege magen naar bed.
Matobo is een omgeving omringd door bergen en rotspartijen. Ik besluit (as usual) op m'n hiking All Stars een rotspartij te beklimmen, door de gele pijlen tot de top te volgen. Het is een fikse klim en ik bedenk dat ik een trip als deze nog nooit zonder gids gedaan heb. Ik doe m'n uiterste best niet te vallen, de weg kwijt te raken of door een slang te worden gebeten. En ondertussen geniet ik van de klim, de ervaring, de uitdaging, de stilte en het uitzicht.
Via Masvingo reizen we door naar Great Zimbabwe. Het openbaar vervoer is op z'n Afrikaans, langzaam en opgepropt in een bus. We zijn de bussen een beetje zat en krijgen zin om langs de weg te liften. De mooiste lift die we krijgen is in een bus vol met schoolkinderen op schoolreisje.
In Great Zimbabwe bezoeken we de ruïnes, die wij als cultuurbarbaren in twee uurtjes beklommen en bekeken hebben. Waarna we ons in de ruïnes verstoppen om te ontkomen aan de vriendelijke, maar over- enthousiaste archeologen die ons graag uren lang vertellen over de ruïnes. We slapen op een prachtige plek aan het meer en genieten van de stilte en de rust.
In de hoofdstad Harare vieren we Sinterklaas en zijn we dolgelukkig met de in Zim gevonden Dove body lotion en choco hagelslag. In de botanical gardens die we hier bezoeken zijn de bloemen ver te zoeken. Wel maken we ontzettend veel nieuwe vrienden. We lijken wel beroemdheden: mensen willen vrienden worden, vragen ons nummer, maken foto's en we worden uitgenodigd voor een kerkdienst in het park waar speciaal voor ons gezongen wordt.
In Harare, onze laatste stop in Zim, beseffen we ons dat we nog niet uitgekeken zijn op Zimbabwe. We hebben het geluk dat de manager van de lodge in Harare ons meeneemt naar zijn lodge in de Mvumba mountains en dat we voor een klein prijsje een auto kunnen huren. Mvumba bevindt zich in de misty mountains, en we slapen in een fijne lodge met een prachtige tuin vol avocadobomen. We zijn omringd door wolken en omdat de temperatuur hier een stuk lager ligt zitten we in de avond dichtbij het kampvuur. Uiteraard vertrek ik hier met een zak vol avocado's.
Dit gebied verkennen we verder door een auto te huren. Nog voordat we de stad uitrijden hebben we panne en start de auto niet meer. Ongelofelijk, het lijkt wel Afrika! Maar zoals Afrika is, worden we direct door meerdere mensen geholpen en kunnen we uiteindelijk veilig vertrekken en de omgeving verkennen. We rijden naar Nyanga, waar we door het national park toeren. En de volgende dag bezoeken we Chimanimani. We komen laat in de avond aan en het is een spooky rit, dwars door de bergen en door de mistige wolken. Maar wat een mooie vredige plek. In Chimanimani gaan we naar een mooie waterval, waar we een duik nemen terwijl het steeds harder begint te regenen en uiteindelijk het onweer losbarst. Op de terugweg mogen we schuilen bij een vriendelijke dame, die ons laat opwarmen met thee, zelfgebakken koekjes en (nadat ze ons meermalen heeft aangeboden een bedje op te maken) ons een lunchpakketje mee geeft.
Het is onbeschrijfelijk hoe gastvrij mensen hier zijn. Dat blijkt maar weer als we met onze eerder gemaakte vrienden een nacht op hun tabacco boerderij slapen. Zimbabwe bevindt zich in een onstabiele tijd en heeft een heftige historie, waaronder de tijd waarin het landverdelingsproject werd ingevoerd. Het landverdelingsproject werd door vele mensen gesteund, maar werd echter op verkeerde wijze aangestuurd door de regering. Vele blanke boeren werden op gruwelijke wijze van hun land en uit hun huis gejaagd en moesten dit afstaan aan de zwarte Zimbabwaan. Het was een heftige tijd voor alle partijen. We spreken zowel zwarte als blanke mensen over deze tijd en slapen zowel op een zwarte als een blanke boerderij. Het is een groot contrast en het is interessant om beide kanten te mogen zien. We zien dat de mensen die het land hebben gekregen de kennis en kunde nog niet hebben. We zien slecht onderhouden landbouw en ongebruikt land.
We hebben een goede tijd op de vervallen boerderij en er wordt heerlijk voor de prinsessen gekookt. En als we een dag later de boerderij van Steve en Kate en hun kinderen bezoeken, zien we een groot verschil. De boerderij is prachtig en de zaken lopen goed. Bij Steve en Kate worden we met open armen ontvangen en wederom behandeld als prinsessen. We praten, eten en drinken veel en hebben een super ontspannen tijd met hun gezin op hun prachtige land. Ik loop uren met de honden over de farm en tuig met de kinderen de kerstboom op. Het is alsof we een paar dagen deel van het gezin mogen zijn.
Er zijn momenten geweest dat mensen ons afraden om naar Zimbabwe te gaan. Uiteraard is het geen stabiel land en de woorden die elke keer in mij op komen om het land te beschrijven zijn: vergane glorie. Maar naast deze vergane glorie en onstabiele tijd, is het er prachtig en gastvrij. We hebben zulke goede ervaringen. Zimbabwe was een grote uitdaging en wat het ons allemaal gebracht heeft was een grote verrassing. We spreken met vele mensen over de historie en de huidige situatie in het land. Het land gaat door moeilijke tijden en trekt veel negatieve publiciteit, maar wat zijn wij blij dat we hierheen zijn gegaan.
Vanaf hier zullen de prinsessen van Afrika doorreizen naar Zambia en langzaam aan richting Tanzania reizen.
Kus van Marij en Liefs Lieke
Vanaf de Victoria Falls reizen we door naar Binga. We leren een Zimbabwaanse man en twee Zuid Afrikaanse mannen kennen die ons een lift aanbieden en waar we vervolgens een aantal dagen mee optrekken. Een van de mannen is een beer van een vent en werkte vroeger als bodyguard voor de Nederlandse band 2unlimited. Dus veilig voelen we ons wel. De mannen werken in de jagers business wat ons op het eerste moment tegen staat. Maar we leren de mannen en de business beter kennen en kunnen er vervolgens beter een mening over vormen.
In Binga slapen we in een huis aan lake Kariba, met een grote tuin vol mangobomen, een zwembad en een kok. Een prachtige plek. We varen over het meer, vissen, zwemmen in het zwembad en laten ons verwennen door de kok. De mannen vertellen ons dat je hier het risico loopt de Binga disease op te lopen en inderdaad is het al snel raak. De symptomen: luiheid, veel slapen en veel eten en drinken. Een betere ziekte kunnen we ons niet wensen.
We hebben een goede tijd samen en we leven als prinsessen. Vanaf Binga vertrek ik met een zak gevuld met 20 mango's en besluiten we nog een stukje mee te reizen. Vanuit de auto zie ik dat Zimbabwe een heleboel niks is. Lange wegen met af en toe een auto en soms een klein dorpje met rieten hutjes. Het ziet er vredig maar ook arm uit.
Inmiddels is het niet meer de juiste tijd om een national park te bezoeken, omdat het regenseizoen is begonnen (de natuur groeit dicht en de dieren zijn moeilijk te vinden). Toch maken we in het Hwange National Park een leuke tocht en genieten we van de dieren die we spotten, waaronder een indrukwekkend grote groep van 200 buffalo's. In de avond braaien we een heerlijke maaltijd en genieten we van de prachtige sterrenhemel. Terwijl ik op m'n rug lig te kijken zie ik 6 vallende sterren en doe ik, bescheiden als ik ben, 6 wensen.
Na Hwange worden we door de mannen afgezet in Bulawayo en nemen we afscheid na een mooie tijd samen. Vanaf nu moeten de prinsessen hun eigen plan weer trekken, zonder auto, zonder chauffeur, geen kok en niks all inclusive. Reizen door Zimbabwe is nog niet makkelijk en backpackers zijn nergens te bekennen. Maar het lukt ons om in Matobo te komen, waar we ons eigen hutje hebben en een emergency meal koken (meegekregen van de mannen): water koken en toevoegen en je hebt een astronauten maal. Niet te eten dus. We vervangen het maaltje voor een borrel en gaan met lege magen naar bed.
Matobo is een omgeving omringd door bergen en rotspartijen. Ik besluit (as usual) op m'n hiking All Stars een rotspartij te beklimmen, door de gele pijlen tot de top te volgen. Het is een fikse klim en ik bedenk dat ik een trip als deze nog nooit zonder gids gedaan heb. Ik doe m'n uiterste best niet te vallen, de weg kwijt te raken of door een slang te worden gebeten. En ondertussen geniet ik van de klim, de ervaring, de uitdaging, de stilte en het uitzicht.
Via Masvingo reizen we door naar Great Zimbabwe. Het openbaar vervoer is op z'n Afrikaans, langzaam en opgepropt in een bus. We zijn de bussen een beetje zat en krijgen zin om langs de weg te liften. De mooiste lift die we krijgen is in een bus vol met schoolkinderen op schoolreisje.
In Great Zimbabwe bezoeken we de ruïnes, die wij als cultuurbarbaren in twee uurtjes beklommen en bekeken hebben. Waarna we ons in de ruïnes verstoppen om te ontkomen aan de vriendelijke, maar over- enthousiaste archeologen die ons graag uren lang vertellen over de ruïnes. We slapen op een prachtige plek aan het meer en genieten van de stilte en de rust.
In de hoofdstad Harare vieren we Sinterklaas en zijn we dolgelukkig met de in Zim gevonden Dove body lotion en choco hagelslag. In de botanical gardens die we hier bezoeken zijn de bloemen ver te zoeken. Wel maken we ontzettend veel nieuwe vrienden. We lijken wel beroemdheden: mensen willen vrienden worden, vragen ons nummer, maken foto's en we worden uitgenodigd voor een kerkdienst in het park waar speciaal voor ons gezongen wordt.
In Harare, onze laatste stop in Zim, beseffen we ons dat we nog niet uitgekeken zijn op Zimbabwe. We hebben het geluk dat de manager van de lodge in Harare ons meeneemt naar zijn lodge in de Mvumba mountains en dat we voor een klein prijsje een auto kunnen huren. Mvumba bevindt zich in de misty mountains, en we slapen in een fijne lodge met een prachtige tuin vol avocadobomen. We zijn omringd door wolken en omdat de temperatuur hier een stuk lager ligt zitten we in de avond dichtbij het kampvuur. Uiteraard vertrek ik hier met een zak vol avocado's.
Dit gebied verkennen we verder door een auto te huren. Nog voordat we de stad uitrijden hebben we panne en start de auto niet meer. Ongelofelijk, het lijkt wel Afrika! Maar zoals Afrika is, worden we direct door meerdere mensen geholpen en kunnen we uiteindelijk veilig vertrekken en de omgeving verkennen. We rijden naar Nyanga, waar we door het national park toeren. En de volgende dag bezoeken we Chimanimani. We komen laat in de avond aan en het is een spooky rit, dwars door de bergen en door de mistige wolken. Maar wat een mooie vredige plek. In Chimanimani gaan we naar een mooie waterval, waar we een duik nemen terwijl het steeds harder begint te regenen en uiteindelijk het onweer losbarst. Op de terugweg mogen we schuilen bij een vriendelijke dame, die ons laat opwarmen met thee, zelfgebakken koekjes en (nadat ze ons meermalen heeft aangeboden een bedje op te maken) ons een lunchpakketje mee geeft.
Het is onbeschrijfelijk hoe gastvrij mensen hier zijn. Dat blijkt maar weer als we met onze eerder gemaakte vrienden een nacht op hun tabacco boerderij slapen. Zimbabwe bevindt zich in een onstabiele tijd en heeft een heftige historie, waaronder de tijd waarin het landverdelingsproject werd ingevoerd. Het landverdelingsproject werd door vele mensen gesteund, maar werd echter op verkeerde wijze aangestuurd door de regering. Vele blanke boeren werden op gruwelijke wijze van hun land en uit hun huis gejaagd en moesten dit afstaan aan de zwarte Zimbabwaan. Het was een heftige tijd voor alle partijen. We spreken zowel zwarte als blanke mensen over deze tijd en slapen zowel op een zwarte als een blanke boerderij. Het is een groot contrast en het is interessant om beide kanten te mogen zien. We zien dat de mensen die het land hebben gekregen de kennis en kunde nog niet hebben. We zien slecht onderhouden landbouw en ongebruikt land.
We hebben een goede tijd op de vervallen boerderij en er wordt heerlijk voor de prinsessen gekookt. En als we een dag later de boerderij van Steve en Kate en hun kinderen bezoeken, zien we een groot verschil. De boerderij is prachtig en de zaken lopen goed. Bij Steve en Kate worden we met open armen ontvangen en wederom behandeld als prinsessen. We praten, eten en drinken veel en hebben een super ontspannen tijd met hun gezin op hun prachtige land. Ik loop uren met de honden over de farm en tuig met de kinderen de kerstboom op. Het is alsof we een paar dagen deel van het gezin mogen zijn.
Er zijn momenten geweest dat mensen ons afraden om naar Zimbabwe te gaan. Uiteraard is het geen stabiel land en de woorden die elke keer in mij op komen om het land te beschrijven zijn: vergane glorie. Maar naast deze vergane glorie en onstabiele tijd, is het er prachtig en gastvrij. We hebben zulke goede ervaringen. Zimbabwe was een grote uitdaging en wat het ons allemaal gebracht heeft was een grote verrassing. We spreken met vele mensen over de historie en de huidige situatie in het land. Het land gaat door moeilijke tijden en trekt veel negatieve publiciteit, maar wat zijn wij blij dat we hierheen zijn gegaan.
Vanaf hier zullen de prinsessen van Afrika doorreizen naar Zambia en langzaam aan richting Tanzania reizen.
Kus van Marij en Liefs Lieke
-
16 December 2014 - 09:08
Lidy:
Zo, denk ik door ons skype- en whatsapp contact een beetje te weten wat je daar allemaal meemaakt, blijkt het maar een fractie te zijn van alle belevenissen. Wat een enorme schat aan ervaringen. Zo leuk ook dat je veel vrienden maakt die je vervolgens weer achterlaat om op weg te gaan naar nieuwe avonturen, onbekende mensen.
Je beschrijft Zimbabwe mooi en geeft een duidelijke inkijk in de tegenstellingen.
Lieve meiden, geniet in Zambia en blijf voorzichtig. Ik tel intussen af naar januari.
Dikke kus en knuffel, Lidy -
16 December 2014 - 09:20
Nien:
Dag lieve prinsessen,
Weer een prachtig verhaal Liek! Van heldhaftig bootavontuur bij de falls, naar veel verwennerij en geschiedenis. Heel ander avontuur in dit land, echt bijzonder.
Ik wens jullie super veel plezier in Zambia, daar wachten de mooie natuurparken weer op jullie. Dikke kus voor jullie prinsessen -
16 December 2014 - 09:35
Marise:
Mooier dan de reactie van Lidy kan ik het niet zeggen.
Echt Lieke wat weten jullie weer veel uit deze reis te halen.
De natuur, de mensen, de avonturen, de politieke en sociale verhoudingen, je weet het allemaal te ervaren en zelfs te duiden. Ik ben onder de indruk.
Liefs Marise -
16 December 2014 - 15:08
Janny:
Dag prinsessen van Afrika.
Wat schrijf je weer een prachtig verhaal Lieke. Het is of ik erbij ben af en toe. Je doet ook weer spannende dingen zoals dat raften en klimmen zonder gids. Ook je beschrijving over Zimbabwe is duidelijk. Mooi dat jullie de verschillen hebben ervaren. Kortom,wij genieten van jullie avonturen.
Liefs voor jullie beiden.
Janny.
-
16 December 2014 - 16:09
Oom Dirk:
Lieve Kanjer,
Mooie verhalen schrijf je.
Het raften zou ik niet durven.
In de boeken van Wilbur Smith heb ik veel gelezen over de geschiedenis van Rhodesië en dat ondanks de gruwelijkheden er ook veel vriendschap kan bestaan
bestaan tussen mensen.
Jullie beleven dat in het echt en vooral jullie verblijf op een zwarte en een blanke farm heb je indringend beschreven.
Ik heb begrepen dat ondanks jullie status als princes jullie geen last van de erwt hebben.
Lieve Lieke fijne dagen en vrede en alle goeds voor 2015
M vr Gr,
Oom Dirk
-
16 December 2014 - 20:10
Thijs:
Hoi Lieke,
Fijn dat je allemaal zo als bijzonder ervaart. Wetende dat 85% van de beroepsbevolking in Zimbabwe werkloos is. Fijn dat je als een prinses door het land kunt gaan. Wetende dat hier de ene collecte na de ander collecte voor Afrika wordt gehouden. Om dat het land zo arm is. Ik weet wel je bent er voor je plezier en blijkt ook wel uit je verhalen. Geniet ervan. Misschien kun je nog een project ontdekken waar je een deel van je vakantie geld of tijd in kunt doneren. Dat zou dat een mooie kerstgedachte zijn.
Groet, Thijs -
16 December 2014 - 20:23
Char:
Dag lieve prinses,
wat een fantastisch verhaal toch weer. Wat super wat jullie allemaal zien en meemaken!
En altijd weten jullie weer rijke/brede/gezellige mannen te vinden ;)
Veel plezier en doe voorzichtig.
Liefs van ons en dikke kus van Finn -
16 December 2014 - 21:00
Bernadette:
Lieve Prinses, wat zul jij weer moeten wennen aan een ander leven over een aantal maanden. Geniet nog heel erg van de komende tijd in Afrika.
-
17 December 2014 - 07:47
Jeroen :
Prachtig verhaal dames!
Dat raften lijkt me geweldig daar! Mooi om te ervaren hoe gastvrij de mensen zijn ondanks armoede e.d.
Leuk om op mijn werk Afrika zo te leren kennen..! ;)
Succes verder met de reis, take care!
X Jeroen -
20 December 2014 - 03:42
Ruut:
Lieve Lieke,
Wat een heerlijk verhaal wer om te lezen!Wat schrijf je toch leuk en boeiend en het doet mij verlangen die avonturen ook te hebben, maar nee!In het saaie kikkerlandje en na 2 maanden weg geweest te zijn weer in die @#$@nachtdienst!
Wel nog een paar weken in Egypte geweest, zou bijna zeggen dat dat ook in jouw continent ligt..........
We missen je wel,hoor,maar blijf nog maar lekker een tijdje genieten!
ook de groetjes van Jouke
liefs
ruut -
20 December 2014 - 14:02
Tettje:
Lieve Lieke,
Wat kunnen wij nog veel leren van de gastvrijheid zoals je beschrijft bij de Zimbabwaanse bevolking. Fantastisch verhaal en mooie ervaringen. Nog maar een paar daagjes en je zult weer verder reizen met Lidy. Ik kijk al weer uit naar het volgende verhaal! Ik wens je vanuit een nat en winderig Holland heel mooie, bijzondere Kerstdagen en alvast alles goeds voor 2015. Ook voor Marije natuurlijk.
Groetjes Tettje -
21 December 2014 - 20:50
Karel:
Hallo dames,
Toptrip lijkt me. En alles lukt. Mooi hoor.
Ik kijk ernaar je te spreken als je terug bent. Wij zijn net terug uit Zuid Afrika en vonden het prachtig maar ook zeer verwarrend. De rijkdom en de armoede. Jij hebt het in zimbabwe van beide kanten gezien en ook veel mensen gesproken en je hebt natuurlijk ook in Zuid Afrika gezeten. Ik mag je toch wel een kenner noemen. Nou, die heb ik nodig om me wegwijs te maken in de misteries van dit land en misschien wel van heel Afrika. ik kijk uit naar jullie volgende ervaringen. Nog heel veel plezier, moois en vooral veel ontmoetingen.
Gr. Karel -
02 Januari 2015 - 12:50
Antoinette:
Lieve Lieke.
Wat had ik nou gezegd over het mee gaan met vreemde mensen ;-)
Maar oké je maakt zo wel meer mee.
Nog heel veel reisplezier gewenst voor 2015
Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
