Endless plains
Blijf op de hoogte en volg Lieke
30 Januari 2015 | Tanzania, Dar es Salaam
Tanzania, overal eindeloze vlaktes, zo indrukwekkend en zo mooi. Maar ook drukke, grote, vieze steden, zijn part of the deal.
Van Dar Es Salaam komen mam en ik na 12 uur busrijden aan in de volgende grote stad Arusha. Dit is de plek vanaf waar we naar Serengeti national park willen. We slapen een stukje buiten de stad, waar we eerst de tijd nemen om te relaxen. We doen de was, halen wat fruit op de markt of gaan met de dallah dallah (minibus) de stad in. Ik voel me grieperig en als ik me na heel wat ananas en mango nog steeds niet beter voel, doe ik voor de zekerheid toch een malaria zelftest. Na een vingerprik en een bloedtest blijkt er gelukkig niks aan de hand.
Vanaf Arusha maken we een vier daagse campingtrip naar de nationale parken. We beginnen bij het Tarangire national park, een mooie groene plek waar we voortdurend worden omgeven door olifanten. Aangezien mam gek is op olifanten, is het een perfect begin. We zien er wel honderden en kunnen er geen genoeg van krijgen. Die avond kamperen we op stand in een tent met twee bedden en een eigen badkamer. Eerst genieten we van een lekker maaltje en dan dansen en zingen we met de lokale dans en acrobatiek groep.
De volgende dag reizen we door naar Serengeti, the endless plains. Oftewel, de plek van de eindeloze vlaktes. Alleen de rit er naartoe is al prachtig. Overal zien we Masai mannen in hun rode doeken en een stok in de hand met hun kuddes geiten, schapen of koeien over het land lopen. En tussen die kuddes bevindt zich af en toe een zebra, een giraffe of een groepje impala's.
De omgeving waar we doorheen rijden is zo ruig en tegelijkertijd zo vredig. En ik ben elke keer weer onder de indruk hoe de vlaktes veranderen. In de jeep kan ik wel uren staan kijken. Terwijl we in de middle of nowhere onze lunch nuttigen, geniet ik van de oneindigheid en de dieren die ons omgeven. Heerlijk om de grote stad uit te zijn en mij op deze prachtige plek te begeven.
Serengeti staat bekend om de migratie van de gnoes, waarbij kuddes van duizenden gnoes migreren van de ene naar de andere plek. In februari krijgt de gnoe
kudde hier zo'n 8000 jonkies, waarvan 40% niet sterk genoeg is en het niet overleefd. Wij zijn getuige van een net geboren gnoe, die nog niet op eigen benen kan staan. Enkele minuten later lukt het om wankel op de poten te blijven staan, terwijl moeder gnoe nog bevalt van de nageboorte. Wankel als gnoe junior is, struikelt hij naar onze auto en zoekt naar de uiers van moeder. Het arme beest is in de war en lijkt de jeep voor moeder aan te zien en wil niet meer bij de auto weg. Moeder gnoe is in paniek en na veel moeite weten we weg te rijden van gnoe junior. Hopelijk hoort deze gnoe niet bij die arme 40% mini gnoes.
Na al die maanden die ik in Afrika heb gespendeerd, heb ik nooit veel geluk gehad met leeuwen spotten. Maar dat haal ik in Serengeti dubbel en dwars in. We zien ontelbaar veel leeuwen, voornamelijk luierend in het zonnetje. En we zien een grote groep leeuwinnen jagen, waarbij de jacht strategie die ze hebben geweldig is om te observeren. Verder zien we vechtende zebra's, badderende nijlpaarden, cheeta's met jonkies, relaxende luipaarden in de boom, rennende giraffen, gigantisch grote en zeldzame neushoorns en ontelbare kuddes zebra's, gnoes, impala's en buffalo's.
De kampeeravonden eten we verrukkeluk van de door de kok bereide maaltijden en met veel plezier help ik de kok een handje mee. Die nacht kamperen we back to basic midden in het park. Samen met een medereiziger heb ik het plan die nacht onze tent uit te kruipen en wat herrie te schoppen, door dieren geluiden na te doen en wat op tenten te rommelen. Maar stoer als ik ben, durf ik die nacht m'n tent niet meer uit als er wordt gewaarschuwd voor dieren die rondom de tent kunnen scharrelen. Inderdaad word ik die nacht wakker gehouden door jackalls en hyena's en de volgende dag blijkt dat er ook leeuwen rondom het kamp liepen. De derde nacht worden we vergezeld door een olifant in het kamp. Onze laatste dag reizen we door de Ngorongoro Crater. Dagelijks dalen de Masai met hun kuddes af in de krater om ze te laten drinken. Zij zijn de enige die lopend de krater in mogen, gewapend met stok in hun hand. Een indrukwekkend omgeving waar we wederom onze ogen uitkijken.
Na onze safari tijd reizen we verder naar Mwanza, wederom 12 lange uren hobbelen in een bus. Het is een lange reis, maar we kijken ook 12 uur lang onze ogen uit. Na vier maanden reizen merk ik dat het typerende Afrikaanse straatbeeld went, maar toch blijft het ook opvallen en is het elke keer weer bijzonder:
- de kleurige kleding van de vrouwen
- de creativiteit van spullen die mensen maken en verkopen op de markt
- overvolle bussen en volgeladen daken
- prachtige vlechtwerken in het haar van vrouwen
- baby's in doeken op de rug gebonden
- rondscharrelend vee langs de weg
- prachtige zonsop- en ondergangen
- kleurige fruitstallen
- oneindig wisselende natuur
- hardwerkende mensen op het land
- sterke vrouwen die alles op hun hoofd dragen
- altijd een paar meereizende kippen in de bus
- chaotische drukte in de steden en vredige rust op het platteland
Ondanks dat Mwanza de tweede grootste stad van Tanzania is, vinden we het hier direct fijn. De stad bevindt zich aan het mooie Lake Victoria en er hangt een prettige sfeer. Lopend verkennen we de stad en als de afstand te groot is stappen achterop een motortje, het stads openbaar vervoer hier. Zo zie ik mam achterop de motor weg scheuren en moet ik hardop lachen, dat doet ze maar weer even. Midden op de markt blijkt een pedicure zone te zijn en laat ik african street style mijn voeten pedicure. Die middag lopen we onverwachts tegen Miek en Marij op en dat is uiteraard een gezellig weerzien. Die avond eten we een hapje samen en nu we elkaar toch zien worden er wat kleren, tijdschriften en andere spullen uitgewisseld.
Vanaf Mwanza varen we met de ferry drie uur over het meer tot we aankomen bij het eiland Ukerewe. Hier zijn we duidelijke de enige mzungus. Het hotel personeel komt aanrennen en vliegt ons werkelijk waar om de hals: Mzungu!! Welcome!' Zo'n warm welkom is me nog niet eerder overkomen. Het eiland verkennen we samen met een gids op de fiets. Het is een flinke exercise in de hitte. Ente, ik weet niet of je dit leest, maar ik heb me deze dag regelmatig afgevraagd hoe je dat maanden volhoudt?! We bezoeken een schooltje, waar mam voor de klas staat om de kinderen onze namen te leren en zit ze ook zelf weer in de schoolbanken. Als we verder fietsen, rijden we door kleine dorpjes en langs het platteland. We helpen de dames met waterpompen en mogen een kijkje nemen op het erf en in de keuken van een oudere dame. Voornamelijk de kinderen zijn erg onder de indruk om ons te zien en beginnen van een afstand al mzungu te roepen waarna ze in grote groepen achter ons aan rennen.
Voordat mam vanaf Dar Es Salaam weer naar huis zal vliegen, verblijven we onze laatste dagen aan het strand in Bagamoyo. Bagamoyo is een klein rustig historisch plaatsje met een relaxte sfeer. We slapen in een hutje aan het strand in de lodge waar we de enige gasten zijn met tien man personeel. Ze zorgen hier goed voor Mamma (zoals mam overal in Tanzania genoemd wordt) en Rieke (zoals ik hier genoemd word). We maken een wandeling in het stadje, nemen een ochtendduik in de oceaan, waterpoloën met onze nieuwe Tanzaniaanse vrienden in het zwembad en relaxen en eten aan het strand. Een prima plek om onze laatste dagen te vertoeven en onze laatste miljoenen te spenderen. Het geld gaat hier in minstens tien duizenden shilling en meer, dus we voelen ons big spenders hier.
Na vier onvergetelijke Afrikaanse maanden met Marij en met mijn moeder, is mijn laatste reismaand ingegaan. Mam vliegt terug naar Nederland en ik pak de boot naar Zanzibar, waar Dave en ik elkaar weer zullen zien.
Pole pole (rustig aan) en tot later vanuit Uganda!
Liefs Lieke
Van Dar Es Salaam komen mam en ik na 12 uur busrijden aan in de volgende grote stad Arusha. Dit is de plek vanaf waar we naar Serengeti national park willen. We slapen een stukje buiten de stad, waar we eerst de tijd nemen om te relaxen. We doen de was, halen wat fruit op de markt of gaan met de dallah dallah (minibus) de stad in. Ik voel me grieperig en als ik me na heel wat ananas en mango nog steeds niet beter voel, doe ik voor de zekerheid toch een malaria zelftest. Na een vingerprik en een bloedtest blijkt er gelukkig niks aan de hand.
Vanaf Arusha maken we een vier daagse campingtrip naar de nationale parken. We beginnen bij het Tarangire national park, een mooie groene plek waar we voortdurend worden omgeven door olifanten. Aangezien mam gek is op olifanten, is het een perfect begin. We zien er wel honderden en kunnen er geen genoeg van krijgen. Die avond kamperen we op stand in een tent met twee bedden en een eigen badkamer. Eerst genieten we van een lekker maaltje en dan dansen en zingen we met de lokale dans en acrobatiek groep.
De volgende dag reizen we door naar Serengeti, the endless plains. Oftewel, de plek van de eindeloze vlaktes. Alleen de rit er naartoe is al prachtig. Overal zien we Masai mannen in hun rode doeken en een stok in de hand met hun kuddes geiten, schapen of koeien over het land lopen. En tussen die kuddes bevindt zich af en toe een zebra, een giraffe of een groepje impala's.
De omgeving waar we doorheen rijden is zo ruig en tegelijkertijd zo vredig. En ik ben elke keer weer onder de indruk hoe de vlaktes veranderen. In de jeep kan ik wel uren staan kijken. Terwijl we in de middle of nowhere onze lunch nuttigen, geniet ik van de oneindigheid en de dieren die ons omgeven. Heerlijk om de grote stad uit te zijn en mij op deze prachtige plek te begeven.
Serengeti staat bekend om de migratie van de gnoes, waarbij kuddes van duizenden gnoes migreren van de ene naar de andere plek. In februari krijgt de gnoe
kudde hier zo'n 8000 jonkies, waarvan 40% niet sterk genoeg is en het niet overleefd. Wij zijn getuige van een net geboren gnoe, die nog niet op eigen benen kan staan. Enkele minuten later lukt het om wankel op de poten te blijven staan, terwijl moeder gnoe nog bevalt van de nageboorte. Wankel als gnoe junior is, struikelt hij naar onze auto en zoekt naar de uiers van moeder. Het arme beest is in de war en lijkt de jeep voor moeder aan te zien en wil niet meer bij de auto weg. Moeder gnoe is in paniek en na veel moeite weten we weg te rijden van gnoe junior. Hopelijk hoort deze gnoe niet bij die arme 40% mini gnoes.
Na al die maanden die ik in Afrika heb gespendeerd, heb ik nooit veel geluk gehad met leeuwen spotten. Maar dat haal ik in Serengeti dubbel en dwars in. We zien ontelbaar veel leeuwen, voornamelijk luierend in het zonnetje. En we zien een grote groep leeuwinnen jagen, waarbij de jacht strategie die ze hebben geweldig is om te observeren. Verder zien we vechtende zebra's, badderende nijlpaarden, cheeta's met jonkies, relaxende luipaarden in de boom, rennende giraffen, gigantisch grote en zeldzame neushoorns en ontelbare kuddes zebra's, gnoes, impala's en buffalo's.
De kampeeravonden eten we verrukkeluk van de door de kok bereide maaltijden en met veel plezier help ik de kok een handje mee. Die nacht kamperen we back to basic midden in het park. Samen met een medereiziger heb ik het plan die nacht onze tent uit te kruipen en wat herrie te schoppen, door dieren geluiden na te doen en wat op tenten te rommelen. Maar stoer als ik ben, durf ik die nacht m'n tent niet meer uit als er wordt gewaarschuwd voor dieren die rondom de tent kunnen scharrelen. Inderdaad word ik die nacht wakker gehouden door jackalls en hyena's en de volgende dag blijkt dat er ook leeuwen rondom het kamp liepen. De derde nacht worden we vergezeld door een olifant in het kamp. Onze laatste dag reizen we door de Ngorongoro Crater. Dagelijks dalen de Masai met hun kuddes af in de krater om ze te laten drinken. Zij zijn de enige die lopend de krater in mogen, gewapend met stok in hun hand. Een indrukwekkend omgeving waar we wederom onze ogen uitkijken.
Na onze safari tijd reizen we verder naar Mwanza, wederom 12 lange uren hobbelen in een bus. Het is een lange reis, maar we kijken ook 12 uur lang onze ogen uit. Na vier maanden reizen merk ik dat het typerende Afrikaanse straatbeeld went, maar toch blijft het ook opvallen en is het elke keer weer bijzonder:
- de kleurige kleding van de vrouwen
- de creativiteit van spullen die mensen maken en verkopen op de markt
- overvolle bussen en volgeladen daken
- prachtige vlechtwerken in het haar van vrouwen
- baby's in doeken op de rug gebonden
- rondscharrelend vee langs de weg
- prachtige zonsop- en ondergangen
- kleurige fruitstallen
- oneindig wisselende natuur
- hardwerkende mensen op het land
- sterke vrouwen die alles op hun hoofd dragen
- altijd een paar meereizende kippen in de bus
- chaotische drukte in de steden en vredige rust op het platteland
Ondanks dat Mwanza de tweede grootste stad van Tanzania is, vinden we het hier direct fijn. De stad bevindt zich aan het mooie Lake Victoria en er hangt een prettige sfeer. Lopend verkennen we de stad en als de afstand te groot is stappen achterop een motortje, het stads openbaar vervoer hier. Zo zie ik mam achterop de motor weg scheuren en moet ik hardop lachen, dat doet ze maar weer even. Midden op de markt blijkt een pedicure zone te zijn en laat ik african street style mijn voeten pedicure. Die middag lopen we onverwachts tegen Miek en Marij op en dat is uiteraard een gezellig weerzien. Die avond eten we een hapje samen en nu we elkaar toch zien worden er wat kleren, tijdschriften en andere spullen uitgewisseld.
Vanaf Mwanza varen we met de ferry drie uur over het meer tot we aankomen bij het eiland Ukerewe. Hier zijn we duidelijke de enige mzungus. Het hotel personeel komt aanrennen en vliegt ons werkelijk waar om de hals: Mzungu!! Welcome!' Zo'n warm welkom is me nog niet eerder overkomen. Het eiland verkennen we samen met een gids op de fiets. Het is een flinke exercise in de hitte. Ente, ik weet niet of je dit leest, maar ik heb me deze dag regelmatig afgevraagd hoe je dat maanden volhoudt?! We bezoeken een schooltje, waar mam voor de klas staat om de kinderen onze namen te leren en zit ze ook zelf weer in de schoolbanken. Als we verder fietsen, rijden we door kleine dorpjes en langs het platteland. We helpen de dames met waterpompen en mogen een kijkje nemen op het erf en in de keuken van een oudere dame. Voornamelijk de kinderen zijn erg onder de indruk om ons te zien en beginnen van een afstand al mzungu te roepen waarna ze in grote groepen achter ons aan rennen.
Voordat mam vanaf Dar Es Salaam weer naar huis zal vliegen, verblijven we onze laatste dagen aan het strand in Bagamoyo. Bagamoyo is een klein rustig historisch plaatsje met een relaxte sfeer. We slapen in een hutje aan het strand in de lodge waar we de enige gasten zijn met tien man personeel. Ze zorgen hier goed voor Mamma (zoals mam overal in Tanzania genoemd wordt) en Rieke (zoals ik hier genoemd word). We maken een wandeling in het stadje, nemen een ochtendduik in de oceaan, waterpoloën met onze nieuwe Tanzaniaanse vrienden in het zwembad en relaxen en eten aan het strand. Een prima plek om onze laatste dagen te vertoeven en onze laatste miljoenen te spenderen. Het geld gaat hier in minstens tien duizenden shilling en meer, dus we voelen ons big spenders hier.
Na vier onvergetelijke Afrikaanse maanden met Marij en met mijn moeder, is mijn laatste reismaand ingegaan. Mam vliegt terug naar Nederland en ik pak de boot naar Zanzibar, waar Dave en ik elkaar weer zullen zien.
Pole pole (rustig aan) en tot later vanuit Uganda!
Liefs Lieke
-
30 Januari 2015 - 18:36
Tettje:
Lieve Lieke en Lidy,
Wat jammer dat jullie geen foto geplaatst hebben van Lidy achterop de brommer. Hilarisch; maar wel dapper hoor! Wat zullen jullie genoten hebben van de prachtige omgeving. Lieke geniet nog even op het "bounty-eiland" Zanzibar en je verdere reis met Dave en Lidy alvast een goede terugreis. Ik ben benieuwd naar de verhalen.
Dikke kus Tettje -
30 Januari 2015 - 18:54
Bernadette:
Lieve Lieke , wat gaat de tijd snel. Geniet de laatste maand ook volop en ik hoop nog een keer zo niet super leuk verslag van je te lezen. Knuffel, Bernadette -
30 Januari 2015 - 20:38
Marianne:
Ik ben om, Tanzania wordt de volgende bestemming! Of schrijf je ook weer zo'n prachtig verslag over Zanzibar?! Want dan weet ik het weer niet zeker...verander dan weer van gedachte misschien. Kortom, je beschrijft het weer mooi Lieke, ik zie het helemaal voor me.
Heel veel plezier nog de komende maand mer Dave!!! Kus van ons -
31 Januari 2015 - 15:59
Char:
Wat een prachtig verhaal (alweer!) Tanzania klinkt fantastisch.
Je laatste maand, wat zal je dat jammer vinden!
Stiekem ben ik heel blij dat je onze kant weer bijna opkomt en verheug ik me op een gezellig wijntje samen! xxx -
01 Februari 2015 - 08:58
Lidy:
Zondagmorgen, daar zit ik dan, na een vermoeiende terugreis, dit verslag te lezen en heerlijk na te genieten. Tanzania is inderdaad zoals Lieke beschrijft. Ik kijk terug op een prachtige reiservaring met mijn mooie, stoere dochter. Liek en Dave, ik wens jullie nog een hele mooie Afrikamaand toe.
Kus mam. -
01 Februari 2015 - 15:26
Janny:
Dag lieve Lieke,wat schrijf je weer een mooi reisverslag. Ook leuk om te lezen hoe je het samen met Lidy hebt gehad. Door je manier van schrijven zie ik jullie kijken naar de olifanten en al die andere prachtige dieren.
Over een uurtje komt Lidy bij ons om haar eerste verhalen te vertellen. En daarna eindelijk weer een glas wijn drinken met m'n zus, heerlijk!
Hoop dat Dave en jij ook nog een mooie reismaand hebben! Liefs Janny. -
01 Februari 2015 - 21:23
Nien:
Wat blijven jou verhalen toch geweldig om te lezen. Prachtige reis heb je gemaakt met je mam. Ben super benieuwd naar je foto's, geweldig al die kuddes met dieren. Geniet op het heerlijke Zanzibar en vooral van dave en jullie reis samen naar uganda, gorilla's spotten en weer heel ander land ontdekken. Enjoy je laatste maand Liek. Dikke kussss Nien
En lidy welkom thuis, lees dat je weer veilig bent aangekomen. -
03 Februari 2015 - 13:42
Thijs:
Hoi Lieke.
Ik denk dat je een verkeerd beroep hebt gekozen. ( Misschien niet om het geld) Reizen en vertellen is wel je ding. Genoten van je verhalen. Veel plezier met Dave en een nog een fijne tijd samen. We zullen je mooie vertellingen en avonturen gaan missen.
Groet, Thijs.
-
04 Februari 2015 - 03:21
Ruut:
Lieve Lieke,
wat klinken al jouw bverhalen weer héérlijk!!
En wat een indrukwekkend wildleven in die ruige natuur!
Mooi ook dat je die geboorte van een gnoe hebt kunnen zien, zag je ook al een deel van de Grote Trek?
Je moeder weer veilig terug en die heeft ook intens genoten en nu de laatste maand met Dave.
Een maand is ontzettend lang, hoewel ik weet dat , als je zo'n tijd onderweg bent, je dan het gevoel hebt dat je nog maar een paar dagen hebt.
Geniet er nog erg van, samen met je lieffie.
Nu met Jouke ( die zegt dat hij je mist) in de koude nachtdienst,
Je mist niets, blijf maar lekker in de warme en boeiende Afrika!
liefs
Ruut -
09 Februari 2015 - 22:30
Linda:
Yes, weer een fantastisch verhaal! Ben benieuwd naar je laatste up date van de parel van Afrika!
Pole Pole en tot snel ;-)
Woehoe....! Kan niet wachten. Oh yes wat is Amsterdam charmant, wat een prachtige grachten, lekker kaasjes en mooie tulpjes ;-)
KUS!! -
09 Februari 2015 - 22:31
Linda:
Tulpjes in de vaas he, als je ze in het weiland wilt zien kan je lang zoeken in Amsterdam ;-) en zeker in deze tijd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
