Vrijheid past verrassend makkelijk in een rugtas!
Door: Lieke
Blijf op de hoogte en volg Lieke
30 Oktober 2007 | Zuid-Afrika, Durban
Onze laatste dag in Durban, onze eerste dag werkloos. Het werk en het afscheid in het weeshuis zit erop. Ondertussen zijn we de 60dagen Zuid Afrika (precies de helft!) gepasseerd en hebben we dit gevierd met een etentje en een wijntje op onze officiele 'still friends day'! Ook hebben we een bezoekje aan de ambassade gebracht en (na een lieve glimlach) onze visum gekregen, dus we mogen nog een extra maand in Zuid Afrika blijven! Dit betekend dat we nog een mooie reis voor de boeg hebben (hoewel we berekend hebben dat we toch echt in tijdnood komen) en we 21 december zeker weer terug zijn. Op naar de 120 dagen still friends day!
Gister hebben we het werkende leventje en de schattige kindertjes achtergelaten. Het was vermoeiend om in zo'n ander land, in zo'n andere cultuur, met zulke andere collega's en met deze kinderen te werken. Maar ik heb hier zoveel ervaring opgedaan, zoveel geleerd, mogen zien en doen. Het was een onvergetelijke tijd, ondanks m'n vroege wekkertje elke dag. We hebben geprobeerd ook een stukje van onze cultuur hier te laten zien. Op de pre-primary school hebben we een 'Holland week' georganiseerd. Vertellen over Holland, tulpen en molen kleurplaten tekenen, 'In Holland staat een huis zingen' en 'Zakdoekje leggen' spelen. Daarnaast hebben Marij en ik heel wat gehaktballen staan braden voor onze collega's (na onze moeders het recept te hebben gevraagd). Naast hard werken maken we ook veel plezier met de kids. Onze laatste werkdag zijn we met de kleinste kinderen naar het park geweest. Geweldig om te zien wat een bijzonder uitstapje dit voor ze is, aangezien ze niet vaak het weeshuis uit komen. Ook muziekdag is altijd weer een feest. Hier kunnen de kinderen (en Marij en ik) alle energie in kwijt, door te zingen en te dansen. En ik moet zeggen, ik ben nog nooit zo vaak ten dans gevraagd. Als ik terug kijk naar al die mooie momenten besef ik me dat ik al die schatjes en donderstenen echt wel ga missen. Het afscheid was moeilijk, zeker om sommige kinderen zo verdrietig achter te laten. De eerste vraag die ze me stelden toen ik in het weeshuis kwam was: 'Hoelang blijf je?'. De laatste vraag die ze me stelden toen ik het weeshuis verliet was: 'Wanneer kom je weer terug?'
Naast werk hebben we uiteraard ook genoten van ons leventje in Durban en beginnen we steeds meer te integreren. We zijn tegenwoordig echte Sharks rugby supporters en bezoeken zelfs de wedstrijden. Hoogtepunt van de wedstrijd was wel onze Sharkshoed en onze ontmoeting met de push up boys (nee, ik had er ook nog nooit eerder van gehoord). Ook het WK rugby hebben we op de voet gevolgd, gewonnen en gevierd! Verder genieten we nog steeds volop van het lekkere eten hier, waarvan we alle geheime recepten veroverd hebben. Dat wordt een bijzonder kerstmaal dit jaar (ook hier zijn ze trouwens alweer met de kerstgekte begonnen in de winkels). Aangezien het soms erg stil kan zijn in ons hok/cottage, leren we nu zelf Zuid Afrikaanse muziek te maken, namelijk door de djembee te bespelen! Echt super mooi! Ook hebben we hier de grootste moskee van Zuid Afrika bezocht en verdiepen we ons steeds meer in de islam. Er wonen hier veel moslims en het is interessant om met hen te praten over hun geloof en hun manier van leven. En wat ze vijf keer per dag doen, als we de man van de moskee weer door de stad horen roepen. In de moskee hebben we twee uur lang de wereldproblematiek besproken met een erg vriendelijke maar erg langdradige en uitgesproken moslimman. Ook hebben we het einde van de Ramadan mee mogen vieren, met erg veel lekkernijen! Ik moet toegeven, zonder eerst een maand lang te vasten.
Zuid Afrika is een van de landen met de hoogste criminaliteit cijfers ter wereld. Dat is tot nu toe het enige wat me niet bevalt aan dit land. Ik overdrijf niet als ik zeg dat we in de twee maanden dat we hier nu zijn, nog steeds elke dag gewaarschuwd worden voor de criminaliteit. Even een rondje lopen, 's avonds de straat op, op het strand liggen, de bus pakken, boodschappen doen... Alles wat in Nederland zo vanzelfsprekend is, is hier gevaarlijk. Het maakt het lastig om hier rond te trekken. Wat dat betreft mis ik mijn fietsje wel! Grappig is dat elke Nederlander die we spreken hetzelfde zegt. Tot nu toe is ons gelukkig nog niks overkomen en dat willen we graag zo houden. Dus hebben we een nieuwe goedkope en veilige manier ontwikkeld om ons voort te bewegen. Zet je liefste glimlach op, spreek een gezinnetje met auto aan, vraag de weg, zeg dat je geen auto hebt, zet nog eens die lieve glimlach op en voila! Zo hebben we al aardig wat gratis ritjes weten te bemachtigen.
De gastvrijheid in Zuid Afrika is erg groot, wat in contrast staat met de criminaliteit. Onze mobiel staat vol met telefoonnummers van mensen die we ontmoet hebben op straat, in de winkel, in het tehuis, op het strand etc. We zijn altijd welkom om te bellen of langs te komen, de mensen geven ons echt een welkom gevoel. Zo hebben we al heel wat leuke bezoekjes gemaakt bij mensen thuis of sight seeings door de stad. Ook hebben we een ander weeshuis bezocht. Dit weeshuis heeft kinderen vanaf een paar maanden tot 10 jaar. Veel van deze kinderen zijn ziek en nog zo vreselijk klein! De kinderen die net kunnen lopen leren al voor zichzelf op te komen door te bijten, duwen, schoppen en slaan. Nu begrijp ik waar dat bij onze kinderen vandaan komt en moeilijk af te leren is, van jongs af aan altijd alles moeten delen met tig andere kinderen. Gelukkig waren er niet veel baby's, maar een stuk of acht baby's is en blijft teveel! Als ik er bij stil sta, dan schieten er zoveel vragen door mijn hoofd. Waar is zo'n kindje gemaakt? Door wie is het gemaakt? Waar is het geboren? Waar is het achtergelaten? En vooral, waarom??
Een ander punt waar Zuid Afrika om bekend staat is natuurlijk de apartheid en de HIV problematiek. Iets wat je iedere dag overal tegenkomt, maar waar veel mensen liever niet over praten of mee geconfronteerd worden. De HIV/AIDS voorlichting schijnt steeds beter en uitgebreider te worden, helaas geldt dit ook voor het aantal besmette personen. Mensen willen er liever niks van weten in plaats van er bij stil te staan en er voorzichtig mee om te gaan. Het ergste vind ik dat ze niet alleen hun eigen leven, maar ook het leven van zoveel jonge onschuldige kinderen verpesten. Sommige kinderen in het weeshuis slikken onvoorstelbaar veel potjes pillen per dag, zonder zelf te weten waarvoor ze dit slikken. Op die leeftijd ben je ook te jong om deze ziekte en al deze problemen mee te dragen..
Alsof het nog niet genoeg is, de apartheid in Zuid Afrika. Officieel afgeschaft in 1994, maar nog steeds overal te bekennen. Vroeger waren er de 'witte' en de 'zwarte' stranden, de aparte parken, winkels en scholen. Helaas zie je op sommige plekken nog steeds de afscheiding hierin. De schoonmakers, zwervers en townships zijn grotendeels zwart. Er was maar is helaas nog steeds zoveel ongelijkheid. Er wordt gepraat over 'zwart' en 'wit', alleen dat vind ik al te bizar voor woorden!
Weer veelte veel gezien en veelte veel te vertellen, maar nog lang niet genoeg! M'n tas is gepakt (die souvenirs zijn niet goed voor mijn rug!), onze lift is weer veroverd, morgen verlaten we Durban en vertrekken we naar St. Lucia om de rest van Zuid Afrika te verkennen. Gelukkig past mijn vrijheid verrassend makkelijk in mijn rugtas... (red. Loesje)
x
Gister hebben we het werkende leventje en de schattige kindertjes achtergelaten. Het was vermoeiend om in zo'n ander land, in zo'n andere cultuur, met zulke andere collega's en met deze kinderen te werken. Maar ik heb hier zoveel ervaring opgedaan, zoveel geleerd, mogen zien en doen. Het was een onvergetelijke tijd, ondanks m'n vroege wekkertje elke dag. We hebben geprobeerd ook een stukje van onze cultuur hier te laten zien. Op de pre-primary school hebben we een 'Holland week' georganiseerd. Vertellen over Holland, tulpen en molen kleurplaten tekenen, 'In Holland staat een huis zingen' en 'Zakdoekje leggen' spelen. Daarnaast hebben Marij en ik heel wat gehaktballen staan braden voor onze collega's (na onze moeders het recept te hebben gevraagd). Naast hard werken maken we ook veel plezier met de kids. Onze laatste werkdag zijn we met de kleinste kinderen naar het park geweest. Geweldig om te zien wat een bijzonder uitstapje dit voor ze is, aangezien ze niet vaak het weeshuis uit komen. Ook muziekdag is altijd weer een feest. Hier kunnen de kinderen (en Marij en ik) alle energie in kwijt, door te zingen en te dansen. En ik moet zeggen, ik ben nog nooit zo vaak ten dans gevraagd. Als ik terug kijk naar al die mooie momenten besef ik me dat ik al die schatjes en donderstenen echt wel ga missen. Het afscheid was moeilijk, zeker om sommige kinderen zo verdrietig achter te laten. De eerste vraag die ze me stelden toen ik in het weeshuis kwam was: 'Hoelang blijf je?'. De laatste vraag die ze me stelden toen ik het weeshuis verliet was: 'Wanneer kom je weer terug?'
Naast werk hebben we uiteraard ook genoten van ons leventje in Durban en beginnen we steeds meer te integreren. We zijn tegenwoordig echte Sharks rugby supporters en bezoeken zelfs de wedstrijden. Hoogtepunt van de wedstrijd was wel onze Sharkshoed en onze ontmoeting met de push up boys (nee, ik had er ook nog nooit eerder van gehoord). Ook het WK rugby hebben we op de voet gevolgd, gewonnen en gevierd! Verder genieten we nog steeds volop van het lekkere eten hier, waarvan we alle geheime recepten veroverd hebben. Dat wordt een bijzonder kerstmaal dit jaar (ook hier zijn ze trouwens alweer met de kerstgekte begonnen in de winkels). Aangezien het soms erg stil kan zijn in ons hok/cottage, leren we nu zelf Zuid Afrikaanse muziek te maken, namelijk door de djembee te bespelen! Echt super mooi! Ook hebben we hier de grootste moskee van Zuid Afrika bezocht en verdiepen we ons steeds meer in de islam. Er wonen hier veel moslims en het is interessant om met hen te praten over hun geloof en hun manier van leven. En wat ze vijf keer per dag doen, als we de man van de moskee weer door de stad horen roepen. In de moskee hebben we twee uur lang de wereldproblematiek besproken met een erg vriendelijke maar erg langdradige en uitgesproken moslimman. Ook hebben we het einde van de Ramadan mee mogen vieren, met erg veel lekkernijen! Ik moet toegeven, zonder eerst een maand lang te vasten.
Zuid Afrika is een van de landen met de hoogste criminaliteit cijfers ter wereld. Dat is tot nu toe het enige wat me niet bevalt aan dit land. Ik overdrijf niet als ik zeg dat we in de twee maanden dat we hier nu zijn, nog steeds elke dag gewaarschuwd worden voor de criminaliteit. Even een rondje lopen, 's avonds de straat op, op het strand liggen, de bus pakken, boodschappen doen... Alles wat in Nederland zo vanzelfsprekend is, is hier gevaarlijk. Het maakt het lastig om hier rond te trekken. Wat dat betreft mis ik mijn fietsje wel! Grappig is dat elke Nederlander die we spreken hetzelfde zegt. Tot nu toe is ons gelukkig nog niks overkomen en dat willen we graag zo houden. Dus hebben we een nieuwe goedkope en veilige manier ontwikkeld om ons voort te bewegen. Zet je liefste glimlach op, spreek een gezinnetje met auto aan, vraag de weg, zeg dat je geen auto hebt, zet nog eens die lieve glimlach op en voila! Zo hebben we al aardig wat gratis ritjes weten te bemachtigen.
De gastvrijheid in Zuid Afrika is erg groot, wat in contrast staat met de criminaliteit. Onze mobiel staat vol met telefoonnummers van mensen die we ontmoet hebben op straat, in de winkel, in het tehuis, op het strand etc. We zijn altijd welkom om te bellen of langs te komen, de mensen geven ons echt een welkom gevoel. Zo hebben we al heel wat leuke bezoekjes gemaakt bij mensen thuis of sight seeings door de stad. Ook hebben we een ander weeshuis bezocht. Dit weeshuis heeft kinderen vanaf een paar maanden tot 10 jaar. Veel van deze kinderen zijn ziek en nog zo vreselijk klein! De kinderen die net kunnen lopen leren al voor zichzelf op te komen door te bijten, duwen, schoppen en slaan. Nu begrijp ik waar dat bij onze kinderen vandaan komt en moeilijk af te leren is, van jongs af aan altijd alles moeten delen met tig andere kinderen. Gelukkig waren er niet veel baby's, maar een stuk of acht baby's is en blijft teveel! Als ik er bij stil sta, dan schieten er zoveel vragen door mijn hoofd. Waar is zo'n kindje gemaakt? Door wie is het gemaakt? Waar is het geboren? Waar is het achtergelaten? En vooral, waarom??
Een ander punt waar Zuid Afrika om bekend staat is natuurlijk de apartheid en de HIV problematiek. Iets wat je iedere dag overal tegenkomt, maar waar veel mensen liever niet over praten of mee geconfronteerd worden. De HIV/AIDS voorlichting schijnt steeds beter en uitgebreider te worden, helaas geldt dit ook voor het aantal besmette personen. Mensen willen er liever niks van weten in plaats van er bij stil te staan en er voorzichtig mee om te gaan. Het ergste vind ik dat ze niet alleen hun eigen leven, maar ook het leven van zoveel jonge onschuldige kinderen verpesten. Sommige kinderen in het weeshuis slikken onvoorstelbaar veel potjes pillen per dag, zonder zelf te weten waarvoor ze dit slikken. Op die leeftijd ben je ook te jong om deze ziekte en al deze problemen mee te dragen..
Alsof het nog niet genoeg is, de apartheid in Zuid Afrika. Officieel afgeschaft in 1994, maar nog steeds overal te bekennen. Vroeger waren er de 'witte' en de 'zwarte' stranden, de aparte parken, winkels en scholen. Helaas zie je op sommige plekken nog steeds de afscheiding hierin. De schoonmakers, zwervers en townships zijn grotendeels zwart. Er was maar is helaas nog steeds zoveel ongelijkheid. Er wordt gepraat over 'zwart' en 'wit', alleen dat vind ik al te bizar voor woorden!
Weer veelte veel gezien en veelte veel te vertellen, maar nog lang niet genoeg! M'n tas is gepakt (die souvenirs zijn niet goed voor mijn rug!), onze lift is weer veroverd, morgen verlaten we Durban en vertrekken we naar St. Lucia om de rest van Zuid Afrika te verkennen. Gelukkig past mijn vrijheid verrassend makkelijk in mijn rugtas... (red. Loesje)
x
-
30 Oktober 2007 - 20:25
Marloes:
hey liek,
de tijd gaat echt veel te snel zo te horen.. ik vertrek over twee weekjes richting azië... daarna verhalen en foto's uitwisselen? kus -
30 Oktober 2007 - 20:44
Erik:
Mooi en interessant verhaal weer Liekje..! Hoop dat jullie het tweede deel van jullie reis nog maar gaan genieten dan tijdens het eerste!!
Kus, Erik
O ja: moslimman..? Is dat gewoon een moslim? ;) -
30 Oktober 2007 - 21:08
Noor:
Nou, nu ben ik bijna de eerste... Ik ben er zo stil van, van je verhaal. Bijna traantjes. En die lieve kindjes, en ook zo veel! Ik denk echt dat ze jou nooit meer zullen vergeten
Liefs -
30 Oktober 2007 - 21:46
Lidy:
hé meissie,
Wat weer een indrukwekkend verhaal! Het werken zit erop !! Maar goed dat al die ervaringen geen ruimte innemen in je backpack. Nu het volgende deel van de reis. Geniet daar ook volop van. Ennnnnnnnnn, blijf op jezelf en op elkaar passen.
Liefs mama -
31 Oktober 2007 - 08:16
Jetje:
Lieve Liekje,
Wat weer een ontzettend mooi verhaaltje en lieve foto's! Echt super!!
Geniet nog maar lekker volop! En vooral blijven schrijven!!!
Liefs en een dikke kus!
x Jetje -
31 Oktober 2007 - 08:17
Jan Joost:
Hey nicht(je)!!!
Wat een fantastische verhalen van een super indrukwekkende reis zeg!!Héééél veel plezier en mooie ervaringen nog!!!geniet er volop van!!
groetjes!!! -
31 Oktober 2007 - 09:08
Mirjam:
Hoi Lieke, Oma vraagt iedere keer als ik haar zie of er alweer een nieuw verslag van je is dus ik zal je verhaal snel weer uitprinten en straks bij haar langs brengen! Ze vindt het erg leuk om zo op de hoogte te blijven van jullie avonturen. Groetjes Mirjam -
31 Oktober 2007 - 10:30
Dave:
Mijn smsreactie niet aangekomen?
Zie nu de foto's, hoofddoekje staat je wel, maar dat echte moslima outfit vind ik maar niets. Dan lopen ze er hier mooier bij.
De mutsjes van the boys zijn echt te gek! Daar kan zelfs Manager Mitchel (voor de mensen die Jensen gisteren gezien hebben) niet tegenop! :)
ps. Goed dat je bij Thabiso vandaan bent, die heeft veel te losse handjes! -
31 Oktober 2007 - 10:33
Miek:
Hee Liekje!!
Wat een schatjes!!! Zou ze zo uit de computer willen plukken jammer dat, dat niet kan! En wat heb je een mooie houtenkralen armband om!! :)
Weer een mooi en indrukwekkend verhaal! Blijf zo schrijven heerlijk om te lezen!
Liefs Miek
Ps en doe voorzichtig!! -
31 Oktober 2007 - 16:07
Ellen:
Liek wat een prachtig verhaal! Wat een werkervaring doe jij op zeg! Nu lekker genieten van de omgeving. Maar dat klinkt nog best gevaarlijk!
De foto's zijn echt heel schattig... En Dave... die muts is idd vet veel mooier dan die van manager Mitchel! hahahaha ;-)
Succes lieverd... Have fun!
KUS Eli -
31 Oktober 2007 - 16:25
Char:
Hé meis,
Vrijheid past verrassend makkelijk in een rugtas!.. Komt me bekend voor? Leuk kaartje he!!
Mooi verhaal, ben er een beetje stil van, zoveel moois maar ook een hoop ellende.
Tot mails, kus -
31 Oktober 2007 - 20:04
Nien:
Ahhhh wat een schatjes die kinderen!! :)
Echt een super ervaring!! Goed dat jij en marije dat hebben gedaan!! En nu op naar het nieuwe avontuur!! RONDREIZEN en nog meer van Afrika zien!!
En zoals je al in je verhaal had neergezet, hoeveel criminaliteit er is: PAS GOED OP JEZELF!! Blijf positief and keep on smiling :D
Dikke kus voor jou!!! -
31 Oktober 2007 - 22:31
Marise:
hoi lieke
mooi zoals je je ervaringen van de afgelopen weken met ons deelt. zo zijn we ook een beetje in zuid afrika. geniet van de rest van je mooie reis wij genieten graag mee.
liefs and take care!
marise -
01 November 2007 - 11:18
Jose:
Hoi Lieke,
Wat weer een schitterend verhaal en prachtige foto's. Afscheid nemen doet pijn maar er wacht jullie nog veel moois op het tweede deel van jullie reis. Veel plezier en pas goed op elkaar.
groetjes en liefs. -
01 November 2007 - 14:00
Anne Dagmar:
Hi Lieke,
Wat geweldig om jullie zo te volgen! Geniet en pas goed op jezelf!!!
x Anne -
01 November 2007 - 20:26
Jelitska:
Lieve Lieke,
Dank voor je mooie, indrukwekkende verhaal.
Don't lose your soul!!!
Dikke kus van mij en van jouw kleine meisje Anna-Jelene -
02 November 2007 - 08:44
Marcel En Marloes:
he liekie leuk om je zo te zien met die kleine kruimels je bent er verlieft op geworden zo te zien als je weer thuis bent kun je hier ook nog wel even een paar dagen oefenen hoor als je dat wil quinty is alweer 4 mnd en loopt al bijna!
Jullie zien er lekker uit zo in die moslima pakjes en in jullie backpak kledij lijken jullie wel een paar bedelaars!
En over die babietjes je weet toch nog wel hoe ze gemaakt en waar ze vandaan komen!
Moeders heeft vast wel over die bloemen met die zoemers gesproken voor dat je de weide wereld bent ingetrokken toch,dus groeten daar en geniet er van.
je ouwe baas.
ps floris is per 1 dec weg als je nog een baantje zoekt voor halve dagen ben je van harte welkom? -
02 November 2007 - 17:20
Maaike:
Lieve Lieke,
Helemaal super wat je daar allemaal meemaakt! Ik ben helemaal onder de indruk van je verhaal. Geniet ontzettend van de rest van je reis en blijf wel je verhalen met ons delen!
Dikke Kus Maaike -
02 November 2007 - 18:49
Sevgi:
Hey Liek!
Wat leuk zeg dat jullie in Afrika zitten! Ik wist dat jullie dat van plan waren, maar ik was niet op de hoogte van de ontwikkelingen! Echt super om je ervaringen te lezen! Geniet er van en ik kijk uit naar je volgende blog! Groetjes aan Marij!
Liefs,
Sev -
02 November 2007 - 19:02
Mila:
He Lieke!
Mooi en bijzonder wat jullie allemaal meemaken! De foto's zijn ook erg leuk om te zien, die van Andisani met de oranje trui, de mooie oogjes en het mutsje vind ik erg mooi.
Kus Mila -
03 November 2007 - 09:52
Joyce:
Ik weet soms niet meer wat ik moet zeggen, zo geweldig allemaal!
Je schrijft mooi, ga zo door..
Ik zie uit naar je volgende ervaringen!
dikke kus -
03 November 2007 - 14:48
Ferman:
Dag dames,
Sorry voor de late reactie, maar ik ben helemaal bij gelezen! Ik heb nooit bericht gehad van jullie site. Goed dat je het even heb rond gemaild naar de klas Lieke.
Jullie maken echt veel mee en doen leuke dingen! Echt gaaf meiden! Ga zo door! En geniet er volop van. Ik geniet ook van jullie verhalen en vooral van jullie mooie foto's.
Ik wens jullie nog veel plezier in Zuid-Afrika!
Groetjes uit AMSTERDAM :)
-
10 November 2007 - 20:11
Dorothy:
Lieve Lieke.Geweldige verhalen,mooie foto's nog heel heel veel plezier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
