Lost
Door: Lieke
Blijf op de hoogte en volg Lieke
18 November 2007 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Sinds onze rondreis in Durban gestart is, is 'lost' een veel gebruikt woord voor ons geworden. Rondreizen in Zuid-Afrika blijkt nog niet gemakkelijk te zijn. Hoewel onze tactiek van liften gelukkig nog steeds goed werkt. Voordeel hiervan is dat we tijdens een gratis rit op de meest mooie plekken komen en de meest rare en interessante mensen ontmoeten. Nadeel is dat we elke keer weer ergens anders belanden dan dat eens in de planning stond. Onze eerste vrije dag was nog maar net begonnen, toen ons een lift werd aangeboden richting St. Lucia. Daar zeggen wij natuurlijk geen nee tegen. De trip kon beginnen!
St. Lucia is een klein plaatsje midden in de natuur, tussen de wilde dieren. In onze kayak hebben we ons leven gewaagd en alles gedaan om niet om te slaan, varend tussen de krokodillen, vliegende vissen en de nijlpaarden. 's Nachts bleken de nijlpaarden gewoon langs onze slaapkamer te lopen, op zoek naar eten. Vanuit St. Lucia kregen wij een lift aangeboden richting Kosi Bay. Dus nog geen dag later zaten wij in the middle of nowhere in een prachtig beschermd natuurgebied in ons rieten hutje zonder warm water en electriciteit. Ik wist niet dat er nog verlaten tropische bountystranden bestonden, zonder volgepakt te zijn met hotels en toeristen. Het heldere lichtblauwe meer vol prachtig gekleurde vissen ligt op nog geen tien meter afstand van de wilde golvende oceaan. Ze noemen deze plek niet voor niks het pareltje van de provincie Kwazulu Natal.
Nog steeds waren er vanaf hier plannen om richting Kaapstad te vertrekken. Maar wat doe je als je op vijf minuten afstand van de grens van Mozambique zit en een lift die kant op aangeboden krijgt? Op naar Ponto D'ouro in Mozambique! Ook hier hebben wij vooral genoten van de zon, de zee en het strand. En van het zwemmen met dolfijnen! Met mijn bikini aan, mijn snorkel op m'n kop, werd ik midden in de oceaan uit de speedboot gelanceerd. Onder mij zwommen allemaal enge rare vissen die verdacht veel op haaien leken (het schijnen alleen look a likes te zijn) en naast mij de nieuwsgierige snuitjes van de dolfijnen. Wat zijn dat een nieuwsgierige sociale beesten. Ze komen een voor een alle mensen in het water bekijken en even kletsen. Geweldige beesten en een super ervaring!
Vanuit Ponto D'ouro zijn we doorgereisd naar Maputo. Helaas komen gratis liften ons niet altijd aangevlogen, dus werd het behelpen in een minibusje. Iets meer duidelijkheid over de minibus, die voornamelijk door de lokale bevolking wordt gebruikt. Deze busjes zijn gemaakt voor maximaal vijftien personen, maar wordt volgepropt met zo'n twintig personen plus asociaal veel bagage. Voordat je instapt moet je goed nadenken over welke positie je inneemt (en niet claustrofobische zijn!), want de aankomende uren zul je het daar mee moeten doen en geen beweging kunnen maken. Een portugese cursus was wel prettig geweest (ze spreken Porugees in Mozambique), ik leek wel in een Portugees kippenhok beland te zijn. Uren reden we over (soms wel vijfbaans) zandwegen, alleen maar graslandschap, geen verkeersborden, hier en daar een hutje of een verdwaalde koe. En midden in zo'n gebied komen er opeens vier streng kijkende in uniform geklede mannen ons busje inspecteren en pikken de twee blanken meisjes helemaal achterin het hoekje van de bus gepropt ertussenuit. In plaats van te vragen of alles wel goed met ons ging, werd er gevraagd om onze documenten. Ze schijnen in Mozambique erg bang te zijn voor illegale mensen, maar aangezien alles goed geregeld was mochten we lekker blijven zitten. Ondanks de slapende benen, ingepakt als een blik sardientjes, heb ik genoten van deze rit en is het ook weer prettig om veilig op de plaats van bestemming aan te komen.
Maputo is een grote stad in Mozambique en al snel voelden we dat het een stuk veiliger is dan de meeste steden in Zuid-Afrika. Aangezien het hier veilig is om door de stad rond te lopen (natuurlijk zoals vele steden met de bijbehorende 'no go' gebieden), hebben we zo ongeveer de hele stad te voet bekeken. Op deze manier kom je op de mooiste plekken, ontmoet je de leukste mensen en zie je de raarste dingen. Op zoek naar een schildpad voor het avondeten? Die koop je gewoon op straat! We hadden ze bijna gekocht, om vervolgens in zee vrij te laten. Gelukkig hebben we dit niet gedaan, want achter bleken het landschildpadden te zijn. Arme beestjes. Ons werd vertelt: 'Just put it in a pan, put a stone on it and cook it.' Op de vraag of dit legaal is kregen we het antwoord: 'Dit is Mozambique, hier praten we niet over legaal en illegaal.' Het volgende moment staan we op de vismarkt waar ik weer mijn ogen uitkeek. Hier liggen de mooiste grootste kleurrijkste vissen en krabben, geen beginnen aan om allemaal te kopen en vrij te laten. Als je een krab kookt wordt deze spartelend en al in een plastic zakje gestopt. Je loopt naar het dichtsbijzijnde restaurant en een kwartiertje later ligt het arme krabbetje stil, dood en gekookt op je bordje.
Helaas werd het ook weer tijd om Mozambique te verlaten en door te reizen. En wat doe je als Swaziland zo ongeveer om de hoek ligt? Duidelijk! In dit geval was ik blij om in de minibus richting Swaziland gedropt te worden. Deze dag was zo regenachtig en Mozambique lijkt nog nooit van waterafvoer en stoepputten gehoord te hebben. De plassen op straat zijn zo groot dat er niet omheen te lopen is, de hele straat ligt vol. Daar liep ik dan met mijn backpack op mijn rug, mijn broek opgerold tot mijn knieen, tot mijn enkels in het water. Op naar het zonnigere Swaziland! Natuurlijk was ook deze trip weer een hele belevenis. Vanuit de minibus heb je zo ongeveer een complete supermarkt om je heen lopen. Je hoeft alleen maar je raampje open te doen, de winkels komen gewoon naar je toe, heel gemakkelijk. Een medepassagier besloot even langs de slager te gaan om voor R180 (18euro) rund te kopen. Liggen er toch zomaar twee complete koeienhoofden in de achterbak. Het ene moment lopen er kuddes verdwaalde koeien op straat, het andere momenten heb je ze gewoon in de achterbak liggen.
Onze lodge in Swaziland lag midden in een game reserve. Dus zodra we het kilometer lange zandpad afliepen op weg naar de lodge liepen we tussen (onze huisdieren) de zebra's, herten en struisvogels. Swaziland is een mooi, vredig, groen en bergachtig land. Een leuke plek om te mountainbiken, dachten we. Onze guide werd al angstig toen hij hoorde dat we uit Nederland komen, Nederlanders schijnen hem behoorlijk aan het zweten te zetten. Ik ben bang dat wij hem behoorlijk teleurgesteld hebben. In de snikhete zon, bergen op en af, naar ademhappend en dat allemaal voor de lol?! We zijn weer veel over Swaziland te weten gekomen. Het is hier toegestaan voor de man om meer dan 1 vrouw te hebben. Zo heeft de koning op het moment vijftien vrouwen en kiest hij elk jaar een nieuwe. Waarschijnlijk om het record van zijn vader in te halen, die nu zo'n vijftig vrouwen heeft. Zestig procent van de bevolking in Swaziland leeft onder de armoede grens. Maar de koning geeft handen vol geld uit aan al zijn bruiloften, zijn vrouwen en zijn kinderen (die hij nooit allemaal persoonlijk zal kennen). Watvoor leider ben je dan? Nu begrijp ik wel waar al die spontane huwelijksaanzoeken van de mannen op straat vandaan komen. Dat kan allemaal prima hier.
Na een aantal dagen Swaziland, zijn we doorgereisd naar Nelspruit, terug in Zuid-Afrika. Hier hebben we Jenny bezocht, die hier voor een aantal maanden in een AIDS kliniek werkt. De rondleiding die we hier gekregen hebben was heftig en aangrijpend. De mensen waarmee ze werkt komen doodziek en veelte laat naar de dokter, waardoor ze soms letterlijk rollende de auto uitvallen als ze binnen gebracht worden. De mensen schamen zich en zijn bang uit de familie te worden verstoten, dus gaan ze liever naar de witchdokter (de traditioneel genezer) en drinken een of ander vies brouwseltje. Als de minister van volksgezondheid zegt dat je gewoon veel bieten en knoflook moet eten om te genezen, is de witchdokter nog niet eens zo'n raar idee. De man die zich op dit moment kanditaat stelt voor het presidentschap, beweerd dat je na de seks gewoon een douche moet nemen om alles van je af te spoelen. Niet zo raar dat deze mensen doodziek en met nog maar een paar dagen toekomst binnen komen. En dan is er ook nog te weinig geld om deze mensen te behandelen, voor zover ze nog te behandelen zijn. Ik zag een man in bed liggen, zwaar ademend, uitstekende botten en wegrollende ogen, aan het infuus. Jenny vertelde dat er maar geld is voor twee infuuszakjes per dag voor deze man, terwijl dit er in Nederland misschien wel vijf of zes zullen zijn. Met mijn ervaring in het weeshuis heb ik veel geleerd over de AIDS problematiek in dit land. Maar onze kinderen zingen, dansen, rennen en lachen nog... Deze rondleiding gaf mij weer een ander schokkerend beeld...
Vanuit Nelspruit hebben we een auto gehuurd om al tourend de omgeving te verkennen. Ze zeggen dat het rondreizen in een minibusje niet altijd even veilig is, maar zelf rijden is ook geen pretje. Het stuur aan de rechterkant, schakelen met links, links rijden en vooral alle gekken om je heen, maken dat je heel voorzichtig en geconcentreerd moet rijden. Met drie auto's tegelijk inhalen en op de vluchtstrook geduwd worden is hier normaal. Met ons degelijke gezinsautootje (ipv het goedkoopste van het goedkoopste autootje, kregen we deze voor dezelfde prijs) door de bush bush van het Krugerpark was een betere ervaring. Als echte rangers hebben we heel wat wilde dieren gespot en hadden we de olifanten zo ongeveer op onze auto en de apen bijna in onze auto. Helaas konden we ze niet meesmokkelen.
Smokkelen in het vliegtuig blijkt makkelijker te gaan. Van Nelspruit zijn we naar Kaapstad gevlogen en ik was met mijn domme hoofd vergeten mijn zakmes uit mijn handbagage te halen. Officieel gezien moeten ze dit innemen, maar na even navragen en lief lachen kreeg ik dit tijdens het instappen weer stiekem in mijn handgestopt. Ik had geluk, maar het is toch niet zo'n prettig idee dat iedereen zomaar alles mee kan nemen. De vlucht was lang en eng, in de regen, wind en onweer in een schuddend vliegtuig. Maar uiteindelijk zijn we veilig in Kaapstad terecht gekomen, waar we nog een maandje kunnen genieten tijdens onze reis langs de kust.
x
St. Lucia is een klein plaatsje midden in de natuur, tussen de wilde dieren. In onze kayak hebben we ons leven gewaagd en alles gedaan om niet om te slaan, varend tussen de krokodillen, vliegende vissen en de nijlpaarden. 's Nachts bleken de nijlpaarden gewoon langs onze slaapkamer te lopen, op zoek naar eten. Vanuit St. Lucia kregen wij een lift aangeboden richting Kosi Bay. Dus nog geen dag later zaten wij in the middle of nowhere in een prachtig beschermd natuurgebied in ons rieten hutje zonder warm water en electriciteit. Ik wist niet dat er nog verlaten tropische bountystranden bestonden, zonder volgepakt te zijn met hotels en toeristen. Het heldere lichtblauwe meer vol prachtig gekleurde vissen ligt op nog geen tien meter afstand van de wilde golvende oceaan. Ze noemen deze plek niet voor niks het pareltje van de provincie Kwazulu Natal.
Nog steeds waren er vanaf hier plannen om richting Kaapstad te vertrekken. Maar wat doe je als je op vijf minuten afstand van de grens van Mozambique zit en een lift die kant op aangeboden krijgt? Op naar Ponto D'ouro in Mozambique! Ook hier hebben wij vooral genoten van de zon, de zee en het strand. En van het zwemmen met dolfijnen! Met mijn bikini aan, mijn snorkel op m'n kop, werd ik midden in de oceaan uit de speedboot gelanceerd. Onder mij zwommen allemaal enge rare vissen die verdacht veel op haaien leken (het schijnen alleen look a likes te zijn) en naast mij de nieuwsgierige snuitjes van de dolfijnen. Wat zijn dat een nieuwsgierige sociale beesten. Ze komen een voor een alle mensen in het water bekijken en even kletsen. Geweldige beesten en een super ervaring!
Vanuit Ponto D'ouro zijn we doorgereisd naar Maputo. Helaas komen gratis liften ons niet altijd aangevlogen, dus werd het behelpen in een minibusje. Iets meer duidelijkheid over de minibus, die voornamelijk door de lokale bevolking wordt gebruikt. Deze busjes zijn gemaakt voor maximaal vijftien personen, maar wordt volgepropt met zo'n twintig personen plus asociaal veel bagage. Voordat je instapt moet je goed nadenken over welke positie je inneemt (en niet claustrofobische zijn!), want de aankomende uren zul je het daar mee moeten doen en geen beweging kunnen maken. Een portugese cursus was wel prettig geweest (ze spreken Porugees in Mozambique), ik leek wel in een Portugees kippenhok beland te zijn. Uren reden we over (soms wel vijfbaans) zandwegen, alleen maar graslandschap, geen verkeersborden, hier en daar een hutje of een verdwaalde koe. En midden in zo'n gebied komen er opeens vier streng kijkende in uniform geklede mannen ons busje inspecteren en pikken de twee blanken meisjes helemaal achterin het hoekje van de bus gepropt ertussenuit. In plaats van te vragen of alles wel goed met ons ging, werd er gevraagd om onze documenten. Ze schijnen in Mozambique erg bang te zijn voor illegale mensen, maar aangezien alles goed geregeld was mochten we lekker blijven zitten. Ondanks de slapende benen, ingepakt als een blik sardientjes, heb ik genoten van deze rit en is het ook weer prettig om veilig op de plaats van bestemming aan te komen.
Maputo is een grote stad in Mozambique en al snel voelden we dat het een stuk veiliger is dan de meeste steden in Zuid-Afrika. Aangezien het hier veilig is om door de stad rond te lopen (natuurlijk zoals vele steden met de bijbehorende 'no go' gebieden), hebben we zo ongeveer de hele stad te voet bekeken. Op deze manier kom je op de mooiste plekken, ontmoet je de leukste mensen en zie je de raarste dingen. Op zoek naar een schildpad voor het avondeten? Die koop je gewoon op straat! We hadden ze bijna gekocht, om vervolgens in zee vrij te laten. Gelukkig hebben we dit niet gedaan, want achter bleken het landschildpadden te zijn. Arme beestjes. Ons werd vertelt: 'Just put it in a pan, put a stone on it and cook it.' Op de vraag of dit legaal is kregen we het antwoord: 'Dit is Mozambique, hier praten we niet over legaal en illegaal.' Het volgende moment staan we op de vismarkt waar ik weer mijn ogen uitkeek. Hier liggen de mooiste grootste kleurrijkste vissen en krabben, geen beginnen aan om allemaal te kopen en vrij te laten. Als je een krab kookt wordt deze spartelend en al in een plastic zakje gestopt. Je loopt naar het dichtsbijzijnde restaurant en een kwartiertje later ligt het arme krabbetje stil, dood en gekookt op je bordje.
Helaas werd het ook weer tijd om Mozambique te verlaten en door te reizen. En wat doe je als Swaziland zo ongeveer om de hoek ligt? Duidelijk! In dit geval was ik blij om in de minibus richting Swaziland gedropt te worden. Deze dag was zo regenachtig en Mozambique lijkt nog nooit van waterafvoer en stoepputten gehoord te hebben. De plassen op straat zijn zo groot dat er niet omheen te lopen is, de hele straat ligt vol. Daar liep ik dan met mijn backpack op mijn rug, mijn broek opgerold tot mijn knieen, tot mijn enkels in het water. Op naar het zonnigere Swaziland! Natuurlijk was ook deze trip weer een hele belevenis. Vanuit de minibus heb je zo ongeveer een complete supermarkt om je heen lopen. Je hoeft alleen maar je raampje open te doen, de winkels komen gewoon naar je toe, heel gemakkelijk. Een medepassagier besloot even langs de slager te gaan om voor R180 (18euro) rund te kopen. Liggen er toch zomaar twee complete koeienhoofden in de achterbak. Het ene moment lopen er kuddes verdwaalde koeien op straat, het andere momenten heb je ze gewoon in de achterbak liggen.
Onze lodge in Swaziland lag midden in een game reserve. Dus zodra we het kilometer lange zandpad afliepen op weg naar de lodge liepen we tussen (onze huisdieren) de zebra's, herten en struisvogels. Swaziland is een mooi, vredig, groen en bergachtig land. Een leuke plek om te mountainbiken, dachten we. Onze guide werd al angstig toen hij hoorde dat we uit Nederland komen, Nederlanders schijnen hem behoorlijk aan het zweten te zetten. Ik ben bang dat wij hem behoorlijk teleurgesteld hebben. In de snikhete zon, bergen op en af, naar ademhappend en dat allemaal voor de lol?! We zijn weer veel over Swaziland te weten gekomen. Het is hier toegestaan voor de man om meer dan 1 vrouw te hebben. Zo heeft de koning op het moment vijftien vrouwen en kiest hij elk jaar een nieuwe. Waarschijnlijk om het record van zijn vader in te halen, die nu zo'n vijftig vrouwen heeft. Zestig procent van de bevolking in Swaziland leeft onder de armoede grens. Maar de koning geeft handen vol geld uit aan al zijn bruiloften, zijn vrouwen en zijn kinderen (die hij nooit allemaal persoonlijk zal kennen). Watvoor leider ben je dan? Nu begrijp ik wel waar al die spontane huwelijksaanzoeken van de mannen op straat vandaan komen. Dat kan allemaal prima hier.
Na een aantal dagen Swaziland, zijn we doorgereisd naar Nelspruit, terug in Zuid-Afrika. Hier hebben we Jenny bezocht, die hier voor een aantal maanden in een AIDS kliniek werkt. De rondleiding die we hier gekregen hebben was heftig en aangrijpend. De mensen waarmee ze werkt komen doodziek en veelte laat naar de dokter, waardoor ze soms letterlijk rollende de auto uitvallen als ze binnen gebracht worden. De mensen schamen zich en zijn bang uit de familie te worden verstoten, dus gaan ze liever naar de witchdokter (de traditioneel genezer) en drinken een of ander vies brouwseltje. Als de minister van volksgezondheid zegt dat je gewoon veel bieten en knoflook moet eten om te genezen, is de witchdokter nog niet eens zo'n raar idee. De man die zich op dit moment kanditaat stelt voor het presidentschap, beweerd dat je na de seks gewoon een douche moet nemen om alles van je af te spoelen. Niet zo raar dat deze mensen doodziek en met nog maar een paar dagen toekomst binnen komen. En dan is er ook nog te weinig geld om deze mensen te behandelen, voor zover ze nog te behandelen zijn. Ik zag een man in bed liggen, zwaar ademend, uitstekende botten en wegrollende ogen, aan het infuus. Jenny vertelde dat er maar geld is voor twee infuuszakjes per dag voor deze man, terwijl dit er in Nederland misschien wel vijf of zes zullen zijn. Met mijn ervaring in het weeshuis heb ik veel geleerd over de AIDS problematiek in dit land. Maar onze kinderen zingen, dansen, rennen en lachen nog... Deze rondleiding gaf mij weer een ander schokkerend beeld...
Vanuit Nelspruit hebben we een auto gehuurd om al tourend de omgeving te verkennen. Ze zeggen dat het rondreizen in een minibusje niet altijd even veilig is, maar zelf rijden is ook geen pretje. Het stuur aan de rechterkant, schakelen met links, links rijden en vooral alle gekken om je heen, maken dat je heel voorzichtig en geconcentreerd moet rijden. Met drie auto's tegelijk inhalen en op de vluchtstrook geduwd worden is hier normaal. Met ons degelijke gezinsautootje (ipv het goedkoopste van het goedkoopste autootje, kregen we deze voor dezelfde prijs) door de bush bush van het Krugerpark was een betere ervaring. Als echte rangers hebben we heel wat wilde dieren gespot en hadden we de olifanten zo ongeveer op onze auto en de apen bijna in onze auto. Helaas konden we ze niet meesmokkelen.
Smokkelen in het vliegtuig blijkt makkelijker te gaan. Van Nelspruit zijn we naar Kaapstad gevlogen en ik was met mijn domme hoofd vergeten mijn zakmes uit mijn handbagage te halen. Officieel gezien moeten ze dit innemen, maar na even navragen en lief lachen kreeg ik dit tijdens het instappen weer stiekem in mijn handgestopt. Ik had geluk, maar het is toch niet zo'n prettig idee dat iedereen zomaar alles mee kan nemen. De vlucht was lang en eng, in de regen, wind en onweer in een schuddend vliegtuig. Maar uiteindelijk zijn we veilig in Kaapstad terecht gekomen, waar we nog een maandje kunnen genieten tijdens onze reis langs de kust.
x
-
18 November 2007 - 13:11
Jet:
Lieke!
Wat weer een fantastisch verhaal!
Wel een onwijze confrontatie bij Jenny, dat geloof ik graag! Kinderen zijn natuurlijk nog zo lekker onbezonnen, daarom is het ook zo leuk om hun te helpen!
Maar ik word wel steeds nieuwsgieriger naar alle foto's hoor!!! En de verhalen daar dan bij dan! Nog een maand genieten van al het moois!!! Wel erg goed doen he, want mooie verhalen zijn altijd welkom!!
Lief doe voorzichtig en maak er nog een fantastische maand van!!
Dikke kus Jetje -
18 November 2007 - 15:22
Lidy:
Hé Liek,
Ook al hebben we regelmatig mail- en telefooncontact, zo'n verhaal is ook zeer welkom. Jullie maken toch erg veel mee en zien wel heel veel van het land. En ook gelijk maar de landen eromheen. Fantastisch. Blijf vooral genieten en..........blijf voorzichtig!!
Liefs en een knuffel van mama -
18 November 2007 - 16:24
Nien:
Wohhhhh Liek, wat beleef jij een groot avontuur zeg!!:D Niet normaal! Heb je verhaal met veel bewondering gelezen! Echt raar dat jij dit allemaal mee maak en ik maar bezig ben met het dagelijks leven. Dan lijk je echt ver weg! Je zit echt midden in het avontuur! Ben super benieuwd naar je foto's! En je volgende avontuur! Je bent echt STOER! :D
Veel geluk en plezier met je tijd in kaapstad! The big city! En keep on smiling :D
Dikke kusssss!!! -
18 November 2007 - 16:25
Nien:
in eens staan je foto's erop, toen ik op enter drukte!! LEUK!! Ga meteen bekijken!!! :D -
18 November 2007 - 16:30
Nien:
Wohhhhhhhhh wat een mooie foto's! Dan krijg ik echt beeld bij je verhaal! Wohh liek! En dat je zoveel wilde dieren in het echt gezien hebt, HOE VET!! :D
Geniet van je laatste maand! -
18 November 2007 - 16:41
Noor:
Thanks voor je sms, de foto's erbij zijn echt super. Nu is de echte rondreis begonnen, zo gaaf! Nou, doe nog voorzichtig en geniet er vooral heel veel van.
Liefs -
18 November 2007 - 17:43
Marcel En Marloes:
he liekie,leuk dat je ons zo op de hoogte houd als ik het zo hoor kom je voorlopig nog niet thuis als je ook nog allelanden om zuid afrika ga bezoeken dan wordt het wel volgend jaar kerst dat je dr weer bent.
doe wat je niet laten kunt en geniet er met volle teugen van.
liefs en voorzichtig an -
18 November 2007 - 17:48
Marian:
Ongelooflijk was het eerste wat ik dacht na het lezen van je prachtige verhaal en het zien van de even prachtige foto's. Wat een fantastische ervaringen kruisen jullie pad, ik geniet er heel erg van jullie reis zo te kunnen volgen!
Nog meer plezier en take care...liefs (tante) Marian -
18 November 2007 - 18:11
Char:
Liek!
Wat een schitterend verhaal weer. Echt joh, wat een belevenissen allemaal.. Heel mooi en erg indrukwekkend, zelfs voor ons als we je verhalen lezen!
Thx voor je mailtje, geniet ervan verder.. Nog 33 dagen ;)
Dikke kus xox -
19 November 2007 - 09:03
Renske:
Hai hai lieverds!!!
Jeetje wat mis ik jullie!!! Ik besef het pas goed als ik al die mooie foto's van jullie zie! Ik ben blij om te lezen dat het goed gaat, dat jullie leuke, spannende, nieuwe en uitdagende dingen doen en dat alles steeds goed gaat!
Wil je dit berichtje ook aal Marije laten lezen Lieke?
Ik ben druk aan het stage lopen en droom weg bij de gedachte hoe verschillende onze leventjes er nu uit zien! Laurens en ik wonen nu samen in een gezinswoning in Amersfoort en ik wou dat jullie ook konden komen met mijn verjaardag komend weekend...
tot gauw schatten!
Hele dikke kussen en knuffels en zoenen en tranen!
Liefs Renske -
19 November 2007 - 16:12
Anna-jeléne:
hoi lieve Lieke Kan je al met spullen lopen op je hoofd? mij lijkt dat heel moeilijk.En slaap je in die kleine hutjes? ik mis je heel erg want jij en Noortje paste altijd op mij. maar ik ben nu 10 jaar dus ik kan al op mij zelf passen. maar ik zou het leuk vinden als je trug bent dat je dan weer eens op mij gaat passen. weel plezier en sucses er meee.
-xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx- -
19 November 2007 - 19:20
Marjon:
Jee jullie hebben een aap op de foto!! Dat was mijn wens! Wat maken jullie toch veel mee, echt leuk!
En geweldig dat jullie Jenny hebben opgezocht, had op haar hyves ook al veel gelezen, heel indrukwekkend.
Veel plezier weer!
Liefs Marjon -
20 November 2007 - 11:59
Melanie:
Hoi Lieke,
Graag zou ik in contact met je willen komen in verband met een televisieprogramma (RTL4) waarvoor wij over een week naar Kaapstad vertrekken.
Heb je een telefoonnummer waarop ik je kan bereiken of een email adres?
Ik hoop van je te horen.
Melanie
melanie@gs-media.nl
www.globalstarmedia.nl -
21 November 2007 - 16:10
Miek:
Liekje!
Ik geniet iedere keer weer hoe jij beschrijft wat jullie allemaal meemaken!!
Mooie dingen maar ook hele moeilijke!
Ik ben trots op jullie!!
Doe voorzichtig!
hele dikke knuffel! -
21 November 2007 - 18:11
Yvette:
he liek,
wat een super verhalen allemaal weer. en wat maken jullie veel mee! geniet er nog een maand van
liefs yvet -
21 November 2007 - 18:47
Jose:
He Lieke,
Wat weer een mooi verhaal met prachtige foto's. Het grote genieten is begonnen. Doe voorzichtig en maak er nog een prachtige tijd van in dat mooie Zuid-Afrika.
Veel liefs. -
22 November 2007 - 07:03
Dave:
Nog 29, even volhouden..(ik.red)
Eet je nu na Champignons en Feta ook al vis, of bleef het net als in Gambia bij alleen kijken op de markt? Ik hoop dat je nu nog vaker naar Artis wilt om toch je shotje "dierspotten" te krijgen als je terug bent. -
25 November 2007 - 11:17
LInda:
Zo Lieke, dat is me weer en mooi verhaal! Echt super. 20 december moet je je zakmes niet vergeten uit je broekzak te halen, ik denk dat je het dan echt niet mee krijgt als je richting ons landje vliegt ;-)
Tot over een maandje! Geniet er nog even van!
Dikke Kus -
27 November 2007 - 16:04
Jet:
Hee Lieke!!
Ik heb net ff het verhaaltje van Marijtje gelezen en dacht, laat ik even kijken of Lieke haar foto's ook heeft geupload! Jah dus!!! Super tof!!! Mooie fotootjes hoor, ben echt dik benieuwd naar de rest!
Bedankt voor het kaartje, lief!
Liefs x Jetje -
27 November 2007 - 16:04
Nicolien:
Goh Liek, wat een mooi verslag en het is echt een voorrecht om mee te kunnen leven via deze site.
Ook jullie foto's geven een indrukwekkend beeld. Nou meiden geniet en beleef alles maar intens en voluit.
Bedankt voor de verhalen.
Liefs Nicolien -
30 November 2007 - 16:21
Chris:
Lieke / Marije
Het was leuk met jullie! Veel plezier in Masiphumelele morgen.
Groeten van Chris en Christopher vanuit Tulbagh -
02 December 2007 - 12:02
Mariska:
lieve lieke, het is hier koud en nat en grauw en als je dan jou verhaal leest en je fotoos ziet, dan krijg je zomaar weer een warm zonnig gevoel in je lijf. met kerst gaan son en ik naar tenerife, vast niet zo avontuurlijk als bij jou maar die zon ...da's de zelfde gelukkig. Knuffel en tot de volgende keer. Maris -
08 December 2007 - 18:09
Leny:
Lieke, wat beleef jij een ongelooflijk avontuur. En wat een mooie foto's staan er op je site. Voor oma printen we je verhaal uit, ze leest het wel een paar keer. ze huivert wel af en toe hoor als ze leest wat je allemaal meemaakt. Mirjam is nu ruim 3 weken in Australië en geniet ook volop.
Geniet van je laatste weken, liefs en groeten van oma en Leny.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
