Baie lekker
Door: Lieke
Blijf op de hoogte en volg Lieke
19 December 2007 | Zuid-Afrika, Johannesburg
Nog een dag en een nacht in Zuid-Afrika. Dan zitten onze vier maanden erop en is het tijd om van dit mooie land afscheid te nemen. Voordat ik een sentimenteel afscheidsstuk ga schrijven, eerst nog een terugblik op onze laatste belevenissen.
Ik heb Zuid-Afika overleeft en ik heb de bungeejump overleeft! Ik was eerlijk gezegd echt niet van plan om te springen, maar een kijkje nemen kan toch geen kwaad? Na het kijkje nemen was ik er helemaal van overtuigd om niet meer te springen. Het warme welkom van een aantal wegwerkers daar was ook niet erg bemoedigend: 'Do you want to jump? Then you have to dig a hole first'. Maar wat doe je als je vriendin van plan is om van de hoogste bungeejumpbrug te springen? Toe kijken? Nee, mee springen! De bridgewalk zelf was bijna het engst van allemaal. Je loopt over een ijzeren brug onder de echte brug met onder je (ver ver onder je) een rood riviertje stromend (van al het bloed dat daar stroomt?!). Ik kon het natuurlijk niet laten om even een kijkje naar beneden te nemen, wat mij alleen maar extra duizelig en zenuwachtig maakte. Boven aangekomen moest ik geduldig op mijn beurt wachten en toekijken hoe Marij met een verstijfde blik van de zenuwen naar beneden springt en met een grote glimlach even later weer boven komt, klaar om nog een keer te springen. Voor mij was een keer springen genoeg, maar het was echt super! Uiteraard heb ik op het randje eerst nog even een kijkje naar beneden genomen, waarna ik me naar beneden heb laten vallen, zwevend/vliegend/neerstortend in de afgrond. Ik kan het gevoel niet beschrijven. Wel het gevoel als je beneden hangt te bungelen en je denkt dat het elastiek van je enkels glijdt. De jongen die me weer naar boven kwam ophalen, was echt mijn engel!
Vanaf Stormsriver zijn we doorgereisd naar Jeffreysbay, een mooi plaatsje recht op het strand. Helaas als wij op dit soort mooie tropische plekjes zijn, ontbreekt altijd de zon. In plaats van een verfrissende duik, gaan wij tegenwoordig voor de nachtelijke duik in de oceaan. Jeffreysbay bestond voor ons dus vooral uit shoppen en terrasjes, ook niet verkeerd. Via via hebben we hier een Nederlands stel leren kennen, die een project voor straatkinderen heeft opgezet, wat we hebben bezocht en weer erg interessant maar ook schokkend was. Kinderen vanaf drie jaar die op straat leven omdat ze geen ouders of verslaafde ouders met losse handjes hebben. Deze kids proberen te overleven door lijm te snuiven en alle andere mogelijke drugs gebruiken, bedelen, vechten, mishandelen en worden mishandeld, misbruiken en worden misbruikt. Een aantal van deze kleine gangstertjes komt vrijwillig naar school voor het eten wat ze hier krijgen, de veiligheidd de aandacht en voor de kleine kans op een goede toekomst die ze nog hebben.
Vanaf Jeffreysbay zijn we verder gereisd met de bus naar Coffeebay, een lange mooie maar ook zenuwslopende rit. De gaten zaten in het plafond van de bus (heerlijke airco in de zomerse kou van Zuid-Afrika), de berg op ging met 40km/h, de chauffeur vertelt doodleuk dat hij al voor twee dagen niet geslapen heeft en er was geen nooduitgang te bekennen. Evengoed heb ik genoten van de rit, ik kijk nog altijd mijn ogen uit in dit land! Overal lopen mensen en beesten langs de snelweg. De koeien, honden en geiten lopen op straat of liggen dood langs de straat en de weg zit vol gaten. Maar we zijn veilig aangekomen in Coffeebay, een nog mooier plaatsje recht aan het strand.
Helaas ook dit keer, geen zon.. Zon of geen zon, we hebben ons dit keer niet laten weerhouden van een dagje strand. Samen met een aantal Zuid-Afrikaanse jongens hebben we gepicknickt en gezwommen in de oceaan in de regen. Op de terugweg hebben we een gezinnetje bezocht, die ons uitnodigde om een kijkje te nemen in hun rondavel/ hutje. De mensen hier zwaaien allemaal enthousiast, alsof ze je na jaren eindelijk weer terug zien. Dus daar stonden we in dat minihuisje. Deze mensen hebben echt weinig, geen meubels, geen water, de kippen scharrelen overal rond. De mensen zijn zo nieuwsgierig en gastvrij, geweldig!
De dag erna hebben we een surfles gehad in Cofeebay, heel gaaf! En misschien heb ik het toch een beetje in mijn bloed?! Ik kon het in ieder geval staande houden, na eerst heel wat keren te zijn verzopen en de halve oceaan ingeslikt te hebben. En onze 'surfdude-leraar' bleef maar roepen: 'Sorry for that'. En ik maar weer achter mijn surfboard aanzwemmen, de spierpijn heb ik lang genoeg gevoelt!
Vanuit Coffeebay besloten we nog een korte stop in Durban te maken, om de kids nog een laatste keer te zien, nog een laatste keer knuffels uit te delen en te ontvangen. Ook deze rit was weer een spektakel en vooral erg lang. Vanaf 1uur 's middags tot 8uur 's avonds hebben we we in een of ander verlaten tankstation zitten wachten op onze vertraagde bus. Hoe donkerder het werd, hoe meer dronken mensen er liepen en hoe ongemakkelijker wij ons begonnen te voelen. Gelukkig bleek ook hier weer hoe gastvrij veel mensen in Zuid-Afrika zijn, toen een vrouw ons aanbod dat we haar mochten bellen en de slaapkamer met haar dochtertje mochten delen als we nergens anders terecht konden. Gelukkig kwam de bus uiteindelijk opdagen en arriveerden wij om twee uur 's nachts, terug in Durban.
Het gaf een raar gevoel om terug in Durban te zijn. Aan de ene kant zo vertrouwd, maar toch ook onwennig. Van de twee dagen in Durban hebben we er eentje gespendeerd aan heel veel shoppen en de andere dag aan een bezoekje aan het kindertehuis. De kinderen wisten niet dat we zouden komen en wisten niet wat ze overkwam toen ze ons zagen. Overal verbaasde blije gezichten, ' You're back!' en ik werd bestormd met vragen, knuffels en zoenen. Wat een schatten! De kerstman kwam op bezoek, dus we hebben samen met de kids kerst gevierd. Uiteraard hebben we samen gedanst, gezongen en veel gelachen. Het was geweldig om de kids weer even te zien, hoewel afscheid nemen natuurlijk altijd moeilijk blijft.
Vanaf Durban zijn we naar Johannesburg gevlogen, om nog drie dagen in Johannesburg te vertoeven. Waarvan weer een dag in de shoppingmall. Wat moet je anders als het weer slecht weer is?! ;) Samen met een Canadese jongen die we onderweg ontmoet hebben, hebben we zijn laatste avond en onze een na laatste avond hier gevierd met een luxe etentje met champagne, rode wijn, kampvuur, live muziek en een kerstboom. Het echte afrikaanse eten begint steeds meer te smaken. Kudu, struisvogel, springbok, maar ik mis nog steeds de kaas en hagelslag hoor mam!
Vandaag heeft het zonnetje zich nog even laten zien, dus heb ik mijn laatste zomerse kleurtje opgedaan. Behalve shoppen en zonnen, hebben we ook nog het apartheidsmusuem bezocht, erg indrukwekkend. Morgen onze laatste dag, laten we ons de hele dag verwennen met een daytreatment at the SPA. Een lekker, luxe en relaxed afscheid!
Ook bij dit laatste verhaal zou ik weer een boek vol kunnen schrijven over al onze belevenissen. Een hoofdstuk om mijn reis te evalueren en een hoofdstuk om over mijn toekomst te filosoferen. Maar ik bespaar jullie dit boek en hou het kort. Ik kijk er naar uit om naar huis te gaan, maar ik kijk er tegenop om dit mooie land te verlaten, deze reis te beindigen en weer te gaan sparen voor de volgende reis... :)
Baie dankie voor alle lieve en leuke reacties!
Tot snel of tot in het nieuwe jaar!
x
Ik heb Zuid-Afika overleeft en ik heb de bungeejump overleeft! Ik was eerlijk gezegd echt niet van plan om te springen, maar een kijkje nemen kan toch geen kwaad? Na het kijkje nemen was ik er helemaal van overtuigd om niet meer te springen. Het warme welkom van een aantal wegwerkers daar was ook niet erg bemoedigend: 'Do you want to jump? Then you have to dig a hole first'. Maar wat doe je als je vriendin van plan is om van de hoogste bungeejumpbrug te springen? Toe kijken? Nee, mee springen! De bridgewalk zelf was bijna het engst van allemaal. Je loopt over een ijzeren brug onder de echte brug met onder je (ver ver onder je) een rood riviertje stromend (van al het bloed dat daar stroomt?!). Ik kon het natuurlijk niet laten om even een kijkje naar beneden te nemen, wat mij alleen maar extra duizelig en zenuwachtig maakte. Boven aangekomen moest ik geduldig op mijn beurt wachten en toekijken hoe Marij met een verstijfde blik van de zenuwen naar beneden springt en met een grote glimlach even later weer boven komt, klaar om nog een keer te springen. Voor mij was een keer springen genoeg, maar het was echt super! Uiteraard heb ik op het randje eerst nog even een kijkje naar beneden genomen, waarna ik me naar beneden heb laten vallen, zwevend/vliegend/neerstortend in de afgrond. Ik kan het gevoel niet beschrijven. Wel het gevoel als je beneden hangt te bungelen en je denkt dat het elastiek van je enkels glijdt. De jongen die me weer naar boven kwam ophalen, was echt mijn engel!
Vanaf Stormsriver zijn we doorgereisd naar Jeffreysbay, een mooi plaatsje recht op het strand. Helaas als wij op dit soort mooie tropische plekjes zijn, ontbreekt altijd de zon. In plaats van een verfrissende duik, gaan wij tegenwoordig voor de nachtelijke duik in de oceaan. Jeffreysbay bestond voor ons dus vooral uit shoppen en terrasjes, ook niet verkeerd. Via via hebben we hier een Nederlands stel leren kennen, die een project voor straatkinderen heeft opgezet, wat we hebben bezocht en weer erg interessant maar ook schokkend was. Kinderen vanaf drie jaar die op straat leven omdat ze geen ouders of verslaafde ouders met losse handjes hebben. Deze kids proberen te overleven door lijm te snuiven en alle andere mogelijke drugs gebruiken, bedelen, vechten, mishandelen en worden mishandeld, misbruiken en worden misbruikt. Een aantal van deze kleine gangstertjes komt vrijwillig naar school voor het eten wat ze hier krijgen, de veiligheidd de aandacht en voor de kleine kans op een goede toekomst die ze nog hebben.
Vanaf Jeffreysbay zijn we verder gereisd met de bus naar Coffeebay, een lange mooie maar ook zenuwslopende rit. De gaten zaten in het plafond van de bus (heerlijke airco in de zomerse kou van Zuid-Afrika), de berg op ging met 40km/h, de chauffeur vertelt doodleuk dat hij al voor twee dagen niet geslapen heeft en er was geen nooduitgang te bekennen. Evengoed heb ik genoten van de rit, ik kijk nog altijd mijn ogen uit in dit land! Overal lopen mensen en beesten langs de snelweg. De koeien, honden en geiten lopen op straat of liggen dood langs de straat en de weg zit vol gaten. Maar we zijn veilig aangekomen in Coffeebay, een nog mooier plaatsje recht aan het strand.
Helaas ook dit keer, geen zon.. Zon of geen zon, we hebben ons dit keer niet laten weerhouden van een dagje strand. Samen met een aantal Zuid-Afrikaanse jongens hebben we gepicknickt en gezwommen in de oceaan in de regen. Op de terugweg hebben we een gezinnetje bezocht, die ons uitnodigde om een kijkje te nemen in hun rondavel/ hutje. De mensen hier zwaaien allemaal enthousiast, alsof ze je na jaren eindelijk weer terug zien. Dus daar stonden we in dat minihuisje. Deze mensen hebben echt weinig, geen meubels, geen water, de kippen scharrelen overal rond. De mensen zijn zo nieuwsgierig en gastvrij, geweldig!
De dag erna hebben we een surfles gehad in Cofeebay, heel gaaf! En misschien heb ik het toch een beetje in mijn bloed?! Ik kon het in ieder geval staande houden, na eerst heel wat keren te zijn verzopen en de halve oceaan ingeslikt te hebben. En onze 'surfdude-leraar' bleef maar roepen: 'Sorry for that'. En ik maar weer achter mijn surfboard aanzwemmen, de spierpijn heb ik lang genoeg gevoelt!
Vanuit Coffeebay besloten we nog een korte stop in Durban te maken, om de kids nog een laatste keer te zien, nog een laatste keer knuffels uit te delen en te ontvangen. Ook deze rit was weer een spektakel en vooral erg lang. Vanaf 1uur 's middags tot 8uur 's avonds hebben we we in een of ander verlaten tankstation zitten wachten op onze vertraagde bus. Hoe donkerder het werd, hoe meer dronken mensen er liepen en hoe ongemakkelijker wij ons begonnen te voelen. Gelukkig bleek ook hier weer hoe gastvrij veel mensen in Zuid-Afrika zijn, toen een vrouw ons aanbod dat we haar mochten bellen en de slaapkamer met haar dochtertje mochten delen als we nergens anders terecht konden. Gelukkig kwam de bus uiteindelijk opdagen en arriveerden wij om twee uur 's nachts, terug in Durban.
Het gaf een raar gevoel om terug in Durban te zijn. Aan de ene kant zo vertrouwd, maar toch ook onwennig. Van de twee dagen in Durban hebben we er eentje gespendeerd aan heel veel shoppen en de andere dag aan een bezoekje aan het kindertehuis. De kinderen wisten niet dat we zouden komen en wisten niet wat ze overkwam toen ze ons zagen. Overal verbaasde blije gezichten, ' You're back!' en ik werd bestormd met vragen, knuffels en zoenen. Wat een schatten! De kerstman kwam op bezoek, dus we hebben samen met de kids kerst gevierd. Uiteraard hebben we samen gedanst, gezongen en veel gelachen. Het was geweldig om de kids weer even te zien, hoewel afscheid nemen natuurlijk altijd moeilijk blijft.
Vanaf Durban zijn we naar Johannesburg gevlogen, om nog drie dagen in Johannesburg te vertoeven. Waarvan weer een dag in de shoppingmall. Wat moet je anders als het weer slecht weer is?! ;) Samen met een Canadese jongen die we onderweg ontmoet hebben, hebben we zijn laatste avond en onze een na laatste avond hier gevierd met een luxe etentje met champagne, rode wijn, kampvuur, live muziek en een kerstboom. Het echte afrikaanse eten begint steeds meer te smaken. Kudu, struisvogel, springbok, maar ik mis nog steeds de kaas en hagelslag hoor mam!
Vandaag heeft het zonnetje zich nog even laten zien, dus heb ik mijn laatste zomerse kleurtje opgedaan. Behalve shoppen en zonnen, hebben we ook nog het apartheidsmusuem bezocht, erg indrukwekkend. Morgen onze laatste dag, laten we ons de hele dag verwennen met een daytreatment at the SPA. Een lekker, luxe en relaxed afscheid!
Ook bij dit laatste verhaal zou ik weer een boek vol kunnen schrijven over al onze belevenissen. Een hoofdstuk om mijn reis te evalueren en een hoofdstuk om over mijn toekomst te filosoferen. Maar ik bespaar jullie dit boek en hou het kort. Ik kijk er naar uit om naar huis te gaan, maar ik kijk er tegenop om dit mooie land te verlaten, deze reis te beindigen en weer te gaan sparen voor de volgende reis... :)
Baie dankie voor alle lieve en leuke reacties!
Tot snel of tot in het nieuwe jaar!
x
-
19 December 2007 - 21:11
Linda:
Woehoe, wat knap dat je hebt gesprongen!
Ik wens jullie morgen een hele fijn dag. Geniet van je ontspanningsmomentje!
Ik heb lang gewacht om dit te zeggen maar eindelijk kan het. Ik zie je dit weekend weer ;-)
Dikke Kus -
19 December 2007 - 21:27
Lidy:
Hé meissie,
Wat leuk. Toch nog een verhaal. Nog één nachtje slapen en nog één nachtje vliegen en dan zit dit prachtige avontuur erop. We zien elkaar op Schiphol.
Knuffel van mama.
-
19 December 2007 - 23:26
Nien:
Jammer je laatste verhaal, maar dat betekent wel dat je bijna terug bent!! :D
Van mij mag je een boek over je avonturen schrijven hoor, je schrijft zo mooi en levendig.. echt heel bijzonder om je zo te volgen. Super!
Ondertussen wordt het al aardig nacht (hier al half 1 en zag bij jou 10uur) dusss dan is het nog even en je zit in het vliegtuig en op naar NEDERLAND!
Goede vlucht!! Sluit het goed af voor jezelf!!
Dikke kusssssssss en een dikke knuffel die krijg je heel snel als je terug bent!! -
20 December 2007 - 08:40
Jose:
Alweer een mooi verhaal, tot morgen op schiphol. Kus -
20 December 2007 - 12:29
Erik:
Die 4 maanden zijn wel heeeel snel omgegaan hoor.. Je kan er natuurlijk nog een paar maandjes aan vast plakken..?? ;)
Haha, nee kleine.. gezellig dat je weer terugkomt!!! Tot morgenochtend!
xErik -
20 December 2007 - 16:45
Char:
Jee zeg, de laatste keer dat ik mag schrijven; wat een verhaal weer Liek!
Maar ik ben blij dat je eindelijk terug komt..!! Tot morgen XX -
20 December 2007 - 18:11
Jetsen:
nog 1 nachie slapen.... en dan landen jullie alweer... gok dat jullie nu al (bijna) onderweg zijn!!! Tot strakkies!! hihi!! Dikke kus en veel liefs, morgen geef ik m wel echt okey!! :D Kusjes -
20 December 2007 - 18:53
Noor:
Jeetje weer zo'n mooi verhaal, jammer dat we dat moeten gaan missen...
Succes in het vliegtuig en tot strakjes, ik sta op je te wachten ;) XXX
-
22 December 2007 - 17:43
Miek:
Yoehoe!! Jullie zijn weer thuis :)
Knuffeltijd!! hihi -
22 December 2007 - 18:43
Nicolien:
Welkom thuis meiden !!! -
23 December 2007 - 15:42
Mariska:
lieve lieke, onwijs gaaf je laatste verhaal. Ik heb steeds enorm uitgekeken naar je teksten en zal ze ze gaan missen. maar jij bent weer terug in nederland en ik denk dat heel veel mensen blij zullen zijn je weer te zien en live te horen. Jij bent dus terug in nederland en son en ik gaan maandag naar tenerife. we vliegen morgenochtend vroeg om 6.00 uur. 4 uur vliegen maar dus dat scheelt met jou vliegtijd. ik hoop je ook gauw weer te zien en te spreken in 2008 en ben benieuwd of ik je nog herken, want het is wel heel lang geleden. Ga lekker genieten van de komende dagen met je familie en vrienden en een onwijs mooi 2008! Knuffel van Maris -
30 December 2007 - 11:31
Noor:
Mooi die laatste foto's :) -
25 Juni 2008 - 19:36
Your Lovely Friend:
I miss my south african children! But when I think about them, I've a very big smile on my face! Especially when i'm thinking about you and your haircut! Love
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
